Mantelzorggedicht #mama #autisme

Mama,

Als ik zó druk ben in mijn hoofd,
Dat ik niet kan doen wat ik je beloof,
En ik niet tegemoet kan komen aan wat jij me vraagt.

Als jij praat, maar ik niet naar je kijk,
en je ziet dat jouw stem mij niet bereikt,
En het voor jou voelt alsof je wordt uitgedaagd.

Als jij je stem dan gaat verheffen,
Om je woorden kracht bij te zetten,
Waardoor ik nog meer van je verwijderd raak.

Snap dan dat mijn wereld niet duidelijk is,
Dat ik het overzicht mis,
En dat dat mij angstig en onzeker maakt.

En dat die angst er toe leidt,
Dat ik, zoekend naar veiligheid,
Juist nog méér in mijzelf raak.

Dat het misschien lijkt dat ik niet doe wat jij vraagt,
De taken niet uitvoer die je me opdraagt,
En dat het voelt alsof alles een strijd is.

Maar dat ik op zo’n moment niet overzie,
Wat je wilt dat ik doe, of juist niet,
Dat je boodschap voor mij niet duidelijk is.

Mama, wanneer mijn hoofd zo vol is,
Dat ik de ruimte mis,
Om te horen wat jij hebt bedacht.

Word dan niet boos, maar help me de puzzel te leggen
Door me stap voor stap uit te leggen,
Wat je van me verwacht.