Mantelzorgers in beeld – Marjolijn Bruurs

Wie zijn de mantelzorgers anno 2014? Deze week de tweede van een reeks fotoblogs.

Mantelzorger Marjolijn Bruurs (48) zorgt met haar broers en zussen voor haar vader Jan Bruurs (80)

Na het overlijden van zijn geliefde vrouw Clary, kreeg Jan Bruurs steeds meer last van vergeetachtigheid. Dit is de reden waarom zijn vijf kinderen voor hem mantelzorgen. Alle vijf hebben ze een taak op zich genomen. Jan:” Ik heb zo’n geluk met mijn kinderen en al helemaal dat ze allemaal zo dichtbij wonen. Ik denk dat sommige mensen best jaloers op me zijn. Niet iedereen heeft dat!”

“Het is best een grote schok als je vader, die alles altijd voor ons regelde, stukje bij beetje meer afhankelijk wordt”, zegt Marjolijn. “We zorgen als gezin voor hem en alle kinderen hebben een bepaalde taak op zich genomen. Ik help hem bijvoorbeeld met zijn administratie en regel alle dingen die komen kijken bij het thema zorg. Mijn zussen hebben meer verzorgende taken op zich genomen en mijn oudste broer helpt hem weer met de tuin. Zonder het met elkaar te overleggen, is dat vanzelf gegroeid in de afgelopen twee jaar. Iedereen doet wat bij hem of haar past. Vooralsnog kunnen we het behappen door er te zijn voor en met elkaar. Maar dan moet de toestand van mijn vader natuurlijk niet verergeren.”

Jan heeft best moeite met het feit dat hij vaak dingen vergeet en hij mist zijn vrouw erg. Gelukkig heeft hij zijn hondje Wimpie nog, om een beetje voor te zorgen. “Ja, die kinderen gaan natuurlijk weer naar huis en dan heb je toch gezelschap.” Toch is hij nog best actief en doet zelf elke dag even boodschappen en rommelt wat in en om het huis. Marjolijn:” We zijn blij dat hij dat soort dingen zelf wil doen. Niet omdat we hem daar niet mee willen helpen, maar zolang hij actief blijft, zal het misschien langer goed blijven gaan. Hij mankeert lichamelijk niets en loopt als een kievit. Buiten zijn vergeetachtigheid en een toenemende onzekerheid, gaat het met een beetje ondersteuning prima. En als we iets niet weten, kunnen we gelukkig terugvallen op onze casemanager dementie. Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad om haar toegewezen te krijgen maar na twee jaar is het me eindelijk gelukt.  En nu maar hopen dat zij na 1 januari 2015 niet wegbezuinigd wordt.”

Jan en Marjolijn lachen veel met elkaar. Marjolijn:” Je moet wel blijven lachen hoor. Er is al ellende genoeg. Dat is juist zo’n fijne eigenschap van mijn vader en zo hou je het als mantelzorger vol. Hij is op zijn manier eigenlijk altijd optimistisch. En als het eens een dag niet mee zit en er wat onbegrip is over en weer, zitten we meestal na een paar minuten ook gewoon weer gezellig over vroeger te kletsen.”

Ben je mantelzorger en wil je ook meedoen aan de portrettenreeks? Stuur dan een mailtje naar info@mantelzorgelijk.nl