Mantelzorgers in beeld – Guus Kroon

Wie zijn de mantelzorgers anno 2014? Deze week de vierde van een reeks fotoblogs.

Guus Kroon (58) zorgde samen met zijn drie broers voor zijn ouders: Corrie Kroon-Hasenaar (1925) en Guus Kroon (1926)

In de zomer van 2009 viel de moeder van Guus ‘s nachts van de trap en brak twee rugwervels. Na het herstel in het ziekenhuis begon ze, eenmaal weer thuis, verward te raken. Ze vermagerde, kreeg hallucinaties en werd uiteindelijk als dement gediagnosteerd. In de tussentijd raakte ook zijn vader verward waardoor er spanningen tussen zijn ouders ontstonden. Opeens moesten de broers voor hun ouders gaan zorgen. Zonder dat ze het hadden afgesproken werd Guus natuurlijkerwijze coördinator en regelde de meest nodige zaken voor zijn ouders. Hij was eerder al begonnen met de financiën en administratie voor ze te doen maar nu kwamen daar nog allerlei andere zaken bij en Guus nam vaak het initiatief. “Het was een heel moeilijke tijd en het was onvermijdelijk dat er ook spanningen tussen de broers ontstonden, maar uiteindelijk kwam ik tot het besef dat iedereen in zo’n situatie datgene doet waar hij goed in is.”

“Wat eigen is aan mantelzorgen is dat je steeds je grenzen verlegt. Je doet dingen die je eigenlijk niet wil doen, maar je doet het voor je ouders. Het was erg vernederend voor mijn moeder dat haar zoon haar moest helpen met persoonlijke dingen.”

Guus had het heel zwaar tijdens die periode. Ook op zijn werk liep het niet lekker en kreeg hij het een en ander te verduren. In de zomervakantie van 2011 (hij werkt als onderwijzer op een school) was Guus fulltime mantelzorger, waarna op 26 augustus van datzelfde jaar zijn moeder overleed. Daarna moest hij meteen weer beginnen op school. Guus: “Het was een opeenstapeling van dingen. Alles kwam tegelijk; ik had heel veel op mijn bord, want ook mijn vader ging snel achteruit en het had niet veel gescheeld of ik was er zelf aan onderdoor gegaan. Door de steun van mijn vriendin heb ik het gered.”

Op mijn vraag wat zijn angsten waren antwoordt Guus: “Natuurlijk was er de angst dat mijn ouders dood zouden gaan, alhoewel het geen schok voor me was toen het bij mijn moeder zo ver was. We waren er al enigszins op voorbereid door de arts in het verpleegtehuis. Ik ben samen met mijn broer Hans tot het einde toe bij mijn moeder gebleven. We hielden haar handen vast toen ze haar laatste adem uitblies. Nadat mijn moeder was overleden ging het steeds slechter met mijn vader. Hij kon niet meer thuis blijven wonen en hij moest naar een verzorgingstehuis. In 2013 is ook hij overleden.”

“Nu is er een heel grote en realistische angst dat ik zelf ook dement word. Mijn vader, moeder, overgrootouders en ook de zus van mijn vader, allemaal werden ze dement dus het zit in de familie. En wie gaat er dan voor mij zorgen? Ik heb geen kinderen. Met al die veranderingen in de zorg krijg ik straks een robot aan mijn bed, dat denk ik echt. Ik hoop dat ik door actief te blijven en gezond te leven de dementie buiten de deur kan houden maar je weet het nooit.”

Het volledige verhaal van Guus Kroon kun je lezen in zijn gastblog-serie, waarin hij een gedetailleerd verslag doet van zijn mantelzorgperiode. Het eerste verhaal plaatsen we vanavond op Mantelzorgelijk.

Dank je wel Guus, voor je openheid!

Ben je mantelzorger en wil je ook meedoen aan de portrettenreeks? Stuur dan een mailtje naar info@mantelzorgelijk.nl