Mantelzorgers hebben ook ondersteuning nodig!
Het aantal mensen dat in de toekomst mantelzorg kan bieden neemt af én relatief meer mantelzorg wordt door ouderen aan andere ouderen verleend. Voor honderdduizenden mensen die mantelzorg geven blijkt dat zij nu al te maken hebben met ernstige overbelasting. Bijvoorbeeld als zij intensieve aan een dierbare verlenen maar zeker als zij mantelzorgen in combinatie met werk of school. We hebben het hier over één op de tien mantelzorgers die in Nederland voor een zieke naaste zorgen. (bron: ‘Mantelzorgers in het vizier’ van het Sociaal en Cultureel Planbureau). Mantelzorgers kunnen dus zelf ook wel wat hulp gebruiken.
De roep om hulp neemt alleen maar toe, als we de conclusies uit het SCP/PBL rapport (bron: Sociaal en Cultureel Planbureau) erbij pakken. De gemiddelde leeftijd van de mantelzorger neemt in de toekomst toe en daardoor wordt het verlenen van mantelzorg zwaarder. En dan zijn er straks ook nog minder mantelzorgers per zorgvrager beschikbaar, terwijl de mantelzorg-behoefte stijgt door de toenemende vergrijzing en het steeds langer zelfstandig wonen van de ouderen.
Door deze ontwikkelingen is het hoog tijd voor grip op de huidige en toekomstige mantelzorg, want alleen waardering is echt niet voldoende. Met name voorzieningen waarmee mantelzorgers op maat worden ondersteunt zijn hard nodig. Wat voor jou wenselijk is, kan voor andere mantelzorgers misschien weinig uithalen.
Ik ben eigenlijk wel benieuwd waar jullie – lezers en volgers van Mantelzorgelijk – behoefte aan hebben als het aankomt op ondersteuning. Wie helpt jou eigenlijk? Of van wie zou je hulp en ondersteuning willen hebben? Waar liggen jullie behoeften? Wat heb je nodig om de zorg vol te houden?
Laat je het in een reactie weten?
Meer lezen
Als mantelzorger red je het in feite niet alleen, zeker niet als de zorg die je verleent intensief en langdurig is, en dan maakt het ook nog uit of het om een familielid gaat, of om een partner.
Ik denk dat er voor een familielid makkelijker een netwerkje kan worden opgezet.
Ik heb het zes jaar alleen gedaan, voor mijn partner, met toenemende belasting.
Natuurlijk is er dan een huisarts, fysiotherapeut of ergotherapeut, maar als mantelzorger moet je dat zelf allemaal organiseren, en zij bieden wel hulp, maar het verlicht niet de mantelzorg op zich.
Nu hij opgenomen is in een instelling, omdat het niet meer ging, merk ik nu, na bijna 3 maanden, dat ik meer tot rust kom, want ik stond altijd “aan”.
Nu is de zorg gedeeld, en ook al moet je dan de regels van het huis accepteren, en heb je “twee” levens, dit is vol te houden, en dat was de thuissituatie allang niet meer..