Mantelzorg woede

Ik ervaar het wanneer mensen zeggen: ‘dan kan jij er een uurtje tussen uit’. Wanneer de wijkzorg eenzijdig beslist dat mijnheer wel om 9:00 uur geholpen kan worden i.p.v 8:30 uur. Wanneer mensen ongevraagd tips en advies geven of zonder overleg meubels in mijn huis verplaatsen. Wanneer de apotheker mij adviseert: ‘Neem contact op met de fabrikant van dit medicijn, wellicht willen zij het medicijn goedkoper aanbieden.’  Wanneer een gemeente afzonderlijke onderzoeksavonden organiseert voor mantelzorgers die zorgen voor dierbaren met Parkinson, dementie en GGZ problemen, notabene op de dag van de mantelzorg en wederom om ‘behoeften van mantelzorgers in kaart te brengen’. Of wanneer ik zie dat de ChristenUnie als verkiezingsstunt een Meldpunt inricht om verhalen en klachten van mantelzorgers over de zorg op te halen.

Compassiemoeheid.
Mantelzorgen is emotioneel uitputtend door de voortdurende stress en de verantwoordelijkheden die je hebt voor een dierbare die je langzaam gaat verliezen. Ik ervaar permanente rouw.
Ik heb een ‘zorgbedrijf aan huis’. Ik zeg het schertsend, maar toch, als je kijkt naar mijn takenpakket…
Ik maak belangrijke beslissingen over medicatie en betaal de hoge rekeningen. Ik deal met de mentale en fysieke belasting van 24/7 zorgen in combinatie met werk. Ik zorg ervoor dat helpers zich thuis voelen en een mooie dag hebben met mijn partner. Ik deal met oordelen en exclusie omdat mijn omgeving me in het mantelzorgpak hijst. Mijn nieuw aangemeten identiteit is die van geduldige, liefhebbende, zorgzame partner. Niets is minder waar.
En intussen voel ik wel de verantwoordelijkheid om een ‘leuk’ mens te blijven en mijn nieuwsgierigheid en openheid niet te verliezen.
Is er minder woede als de combinatie met werken makkelijker is, er een mantelzorgtoeslag zou zijn, de mogelijkheden voor verlof ruimer, de aandacht voor rouw groter?
Beste gemeenten en politieke partijen, alle beren op de weg voor mantelzorgers zijn in beeld gebracht door SCP, CBS en maatschappelijke organisaties. Mantelzorgelijk heeft concrete voorstellen om de mantelzorg te vergemakkelijken, opgenomen in een manifest.

Enfin, vandaag heb ik mijn woede beheerst. De apotheek gaat zelf de groothandel Mosadex bellen (waarvan diezelfde Service Apotheek overigens een dochteronderneming is) met de vraag of een uitzondering gemaakt kan worden voor een vrij simpel medicijn dat CZ niet vergoedt en ons € 5.000,- per jaar kost.
En ik wacht af, want onder ‘mantelzorgen’ valt ook, geduldig zijn…