Lonneke – gedicht door Metha
Haar korte bonkige benen
stampen in de wind
volwassen zijn haar passen
de lach is nog een kind
haar handen draaien sierlijk
zij wijzen naar de lucht
ballonnen zweven door elkaar
zij kijkt en straalt en zucht
haar ogen staan wat scheef
het neusje wil naar binnen
haar tongetje gaat nooit op slot
beweegt haar eigen zinnen
elke dag is voor haar een wonder
van taal, spel en muziek
zo danst zij haar eigen alfabet
haar kracht is haar mimiek
metha ©
Dit bericht heeft 0 reacties