Logeren #zorgintensiefkind

Ken je dat gevoel ook? Dat gevoel als je kind gaat logeren…

Je weet dat het goed voor hem of haar is, je weet dat het ook goed voor je andere kinderen, je relatie, je hele gezin en stiekem ook wel goed voor jou is, en toch…

Dat knagende gevoel van je kind in de steek laten. Soms voelt het misschien zelfs wel alsof je je kind even tijdelijk wegstopt, alsof je even, tijdelijk, een normaal gezin bent. Met ‘alleen maar’ normale beslommeringen.

Misschien heb je wel een schuldgevoel naar je kind toe. Omdat hij/zij moet logeren terwijl je andere kinderen wel thuis mogen blijven.

Je weet heus wel dat er goed voor je kind gezorgd wordt daar waar hij/zij logeert… en toch… Je laat hem/haar ook bij begeleiders achter die je zelf helemaal niet kent of wellicht zelf nooit als begeleider voor jouw kind uitgekozen zou hebben.

Je moet er allemaal maar op vertrouwen dat de instelling waar jouw kind gaat logeren alles goed geregeld heeft en hopen en vertrouwen op dat alles goed gaat.

Wat in de regel ook gewoon gebeurt natuurlijk.

Vele van onze kinderen gaan deze weken één of meerdere weken logeren. Vertrouw er maar op dat alles goedkomt. Dat je kind, meestal al zodra je weg bent, een leuke tijd zal hebben, de begeleiding met zorg uitgezocht is en met hun hart open hun werk doen.

Geniet (misschien nog niet de eerste dagen, oké) van de vrijheid die je krijgt. Je hebt het echt verdient. Je zorgt het jaar rond 24/7 voor je kind en, ja ja, ook dan gaat er wel eens wat mis. Realiseer je dat, dat er thuis ook wel eens iets gebeurd, of misschien zelfs wel dat jij anders op je kind reageert dan je zou willen. Ook wij zijn maar gewone mensen. Dus als er eens een akkefietje is op het logeeradres, so be it… (AkkefietJE zei ik, natuurlijk niet als er iets ergs gebeurd)

Ik hoop dat jullie allemaal de kracht, energie en levenslust vinden om te genieten van deze ‘vrije weken’.

Ikzelf doe ook mijn best…(hoewel dat soms ook niet meevalt hoor)