Kun je bij je buren aankloppen voor hulp? Aletta schreef er een verhaal over

Op de Facebookpagina van Mantelzorg.nl stond afgelopen week een poll waarin werd gevraagd : Kun jij aankloppen voor hulp bij je buren? Ja, ik kan aankloppen voor een kopje suiker maar daar blijft het dan ook bij. De buren hebben zelf zorgen genoeg aan het hoofd. Afijn, in een ver verleden heb ik ooit gebruik moeten maken van de hulp van een buurtbewoner. Voor wat hoort wat, mijn tegendienst was om een keer op haar zoontje te passen. Zo gezegd, zo gedaan en deze buurtbewoonster kwam een dag op mijn vier kinderen passen. Ze nam natuurlijk haar eigen zoontje mee. No problemo.

Ik ging naar mijn werk, wenst haar veel succes maar al na een uur kreeg ik het eerste sms-je.
“Je kinderen willen op de Nintendo, maar van mij mag het niet omdat het mooi weer is. Wat vind jij?”
“Nou, weet je, laat ze een half uurtje nintendo-en en stuur ze dan maar de straat op”, was mijn antwoord. Halverwege de dag werd het wel akelig rustig. Het kon toch niet zo zijn dat deze buurtbewoonster al mijn vier kinderen onder controle had? Normaliter maakte ik namelijk gebruik van gespecialiseerde oppas. Kneiterduur overigens, maar dan had je ook wat!

Om vier uur pakte ik, toch enigszins ongerust, de trein naar huis.
Het was een prachtige dag, de zon scheen, geen vuiltje aan de lucht en toch had ik de hele dag een naar gevoel. Naarmate ik dichter bij huis kwam raakte ik ook meer opgelucht. Bijna thuis!
Toen ik mijn straat in fietste hoorde ik een hoop kabaal en geschreeuw.
De buurtbewoonster stond met gebalde vuisten tegen mijn voordeur te bonken.
Haar kapsel stond alle kanten op behalve de goede en waarachtig…. Ze liep op blote voeten!

Ik gooide mijn fiets aan de kant en snelde naar haar toe. “Wat is hier in hemelsnaam aan de hand?” zei ik. Ze keek mij met een verwilderde blik aan en zei: “De kinderen hebben mij buitengesloten, ze hebben alle deuren op slot gedraaid. Ik sta hier al vanaf half twee buiten!!”
Ik draaide met mijn sleutel de voordeur open en stormde naar boven. Alwaar de 5 kinderen heel gezellig zaten te nintendo-en. Inderdaad. Geen vuiltje aan de lucht. Bij hen tenminste.
De buurtbewoonster nam haar kind onder de arm en ging enigszins getraumatiseerd op huis aan.

Dit was de enige en laatste keer dat mijn buurtbewoonster heeft opgepast.
Mijn werkgever begreep mijn situatie en paste mijn werktijden aan zodat ik thuis kon zijn als mijn kinderen vrij waren. Vanaf die tijd heb ik altijd gebruik gemaakt van de peperdure maar geprofessionaliseerde oppas.