Koesteren wat is

Ik ben iets te laat. Papa wordt geholpen door een zuster met hoofddoek, ik gok dat ze Turks is. Ik ben verrast hoe druk het met personeel is. Er zijn 3 zusters. De deur van de andere woonkamer is dicht. Ik vraag me af waarom? Ik verontschuldig me dat ik laat ben en zeg dat ik op zijn kamer wacht en dat hij rustig verder kan eten.

Ik duik in zijn kast en schep orde in de sokken chaos. Heel veel losse sokken. Ik maak paartjes en neem de weessokken mee om weg te gooien. Ik maak nieuwe stapeltjes v zijn pyjama’s en leg de gewassen deken op zijn bed. Dan word hij gebracht door N de Turkse zuster. Ze vraagt of ik zijn dochter ben en dat ik mn masker af moet doen zodat hij me herkent. Ik zeg dat hij me allang niet meer herkent. Ik zeg dat ik blij en dankbaar ben dat ze er is, zo fijn voor papa. En ben verrast dat hij alles van wat ik mee heb ook opeet. Wat hij krijgt is echt niet genoeg is mijn overtuiging.

Daarna lekker wandelen in de Bosjes van Pex. Hij zit echter in zijn oude rolstoel waar geen voetensteunen meer bij zijn. Ik vraag naar de nieuwe en samen met J zetten we hem over. Papa kan helemaal niet meer staan! Verschrikkelijk om te zien. Mijn broer had het al gezegd maar het zien is pijnlijk. De wandeling is heerlijk, veel mensen groeten en een paard kimt langs. Voor het huis zitten we nog even op de bank waar ik deze foto maak. Vitamine zon gaat er goed in.

Ik knuffel hem bij het afscheid nemen en ga door naar een vriendin. Haar vader is in een week aan Corona overleden in Turkije. Zij kan haar papa niet meer knuffelen. Ook al smelt papa voor onze ogen en in onze handen (steeds knokiger) toch ben ik blij dat hij er nog is. Ik laat hem achter. Van de 6 zusters is er nog maar 1 en die gaat naar de andere woonkamer. Papa voor de tv achterlatend.