Key, house, mirror: film over dementie

Deze zomer zag ik een ontroerende film, die me meteen weer terug bracht bij het onderwerp waar ik zo veel mee bezig ben: dementie en de familie er om heen.

In deze Deense film is een vrouw te zien Lily, die samen met haar man Max woont in een verpleeghuis. Met hem is door beroertes nauwelijks nog contact mogelijk. Lily zorgt voor hem, maar verlangt ook naar intimiteit en intermenselijk contact. Als ze stiekem in de keuken van het verpleeghuis een appeltaart gaat bakken voor de verjaardag van Max, ontmoet ze Eric, een levendige man waar ze meteen een klik mee heeft. Hij blijkt naast hen te wonen en is een parkinson patiënt.

Er ontstaat een liefdesrelatie, beiden genieten ze van elkaar, van samen dingen doen en van dromen over naar Parijs gaan. De andere bewoners kijken argwanend naar wat er zich tussen hen ontstaat. Ook Lilys dochter Katrine wil er niet van weten. Ze maakt zich zorgen over haar moeders geheugen. Dan blijkt in een aantal pijnlijke scenes, dat daar inderdaad gaten in vallen.

De film stemt tot nadenken: hoe vinden we het dat een vrouw die zorgt voor haar bijna roerloze man, toegeeft aan haar verlangen en een relatie aangaat met een andere man? En denken we daar anders over nu we weten dat Lily zich realiseert dat ze getroffen is door dementie?

De film (uit 2015), waarvan de titel ‘Key House Mirror’ verwijst naar een test die artsen gebruiken om dementie vast te stellen, won prijzen op het filmfestival in Rotterdam. Een aanrader en op DVD te koop.

De trailer van de film is hier te zien.

Ken je mijn boek ‘Op bezoek bij een dierbare met dementie, met ruim 60 ideeën om samen te genieten‘ al, dat ik samen schreef met Marcelle Mulder? Wij geven ook workshops voor familie, verzorgenden en vrijwilligers over het thema op bezoek gaan bij mensen met dementie.
Zie https://opbezoekbijeendierbaremetdementie.wordpress.com/aanbod/