Jubileum tompoezen

Vanmorgen realiseerde ik mij dat ik dit jaar het 10 jarig jubileum van mijn “werk” vier! Ik ga straks maar even tompoezen halen en ik verwacht bloemen, applaus en een toespraak te krijgen over hoe geweldig ik het al die jaren wel niet heb gedaan en ik hoop nog wel een poosje in dienst te mogen blijven!

Het waren 10 fantastische jaren, ik heb het nog nooit zo erg naar mijn zin gehad in een werkkring als hier. De functie is precies zoals omschreven was toen ik in dienst kwam, al weten mijn zorgvragers mij ook nog steeds wel met enige regelmatig te verrassen maar daar hou ik van!
De werktijden zijn ook zo heerlijk flexibel, ik ben gewoon altijd op mijn werk en ik verricht alle voorkomende werkzaamheden.

De interne opleiding hier was een geweldige aanvulling op de kennis die ik al had. Er waren volop doorgroei mogelijkheden die ik met beide handen aangreep. Behalve zorgen mocht ik ook nog de administratie gaan doen, dienst doen als chauffeur, verpleegster, helpdesk medewerkster en google vraagbaak! Bijna elke dag mag ik met vriendelijke begripvolle externe partijen onderhandelen over allerlei regelingen voor mijn mensen. En wat is het fijn als ik na zo’n intens overleg met veel wederzijds begrip weer iets bereikt heb voor mijn zorgvragers! Het is ook heel bevredigend om organisaties keer op keer geduldig uit te kunnen leggen dat de hulp die mijn zorgvragers krijgen ook daadwerkelijk nodig hebben.

Al krijg ik 10 verkeerde brieven of mailtjes, mijn niet aflatende optimisme brengt me tot op het allerhoogste niveau van geduldig leren omgaan met indicatiestellers, medewerkers klantenservice, beleidsmedewerkers, typemiepen, assistentes van diverse gezondheidsdiensten en gemeentelijke instellingen. Mijn niveau van kennis over regelingen voor gehandicapten is enorm gegroeid en met mijn leergierige werkhouding verwacht ik de komende jaren nog veel bij te kunnen leren om me de snel veranderende regels eigen te kunnen maken.

Ik heb 24 uurs bereikbaarheidsdienst en mijn baas is er echt heel erg tevreden mee dat hij me hiervoor maar een paar uur per dag hoeft te betalen, dat is pas een verdienmodel! Onlangs had ik nog een functioneringsgesprek met de eindverantwoordelijke en vol bewondering vroeg ze wat mijn geheim was dat ik 24 uur beschikbaar kon zijn voor zo’n klein salaris.

Liefde zei ik, het is allemaal liefde voor het werk en de zorgvragers. Ga alsjeblieft zo door zei ze, eens kijken of we nog meer mensen zo ver kunnen krijgen om dit te doen want dit levert zoveel besparing op!

Natuurlijk is dit maar een parodie op mijn werkelijk functioneren als mantelzorger voor 2 personen in ons gezin, al komt het meeste toch ook wel erg dicht bij de dagelijkse realiteit hier.
In mijn vroegere baan als afdelingssecretaresse op de toch ook altijd hectische Spoedeisende Hulp ervoer ik minder stress en druk als nu, ook voelde ik me minder eenzaam. Nu moet ik alles zelf uitzoeken en is er niets standaard, normaal of bestaat er een protocol voor. Ook kan ik nergens even sparren of wat bespreken met een collega. Als ik ziek wordt is er geen vervanging en kan ik geen achterwacht bellen, het gaat altijd maar door ook met een griep en dan maar een hoop paracetamol achter mijn kiezen. Ik krijg een vergoeding uit het PGB maar dat staat niet in verhouding tot alle uren zorg die hier verleend worden en er zitten ontzettend veel haken en ogen aan, daar wil ik ook nog eens een blog over schrijven. Nee doe mij dan maar een baan, een echte baan…. met alle zekerheden die je dan hebt en een deur….. om dicht te trekken als je klaar bent.

Mantelzorger zijn daar kies je niet voor, het overkomt je en natuurlijk leg je er al je liefde, zorg en aandacht in maar het kan een zeer intensieve baan zijn die door veel mensen onderschat wordt.
En daarom ben ik ook zo blij dat Mantelzorgelijk https://mantelzorgelijk.nl er is voor mij en voor jou, om voor ons op te komen en kennis te delen!
Samen sterk!