Jij bepaalt als mantelzorger!
Afgelopen week had ik een bijzonder mooie dag voor mezelf. Regelmatig reis ik af naar een trainingscentrum, waar ik een groot deel van mijn opleidingen heb gedaan. Opleidingen die mij gesteund hebben bij een belangrijke keuze die ik een jaar of zes geleden maakte. Ik vond dat dingen anders moesten. Bij mezelf. Omdat het allemaal niet zo lekker ging met mij. Ik voelde dat er nog weinig was dat klopte om me heen. Ik was ver weg. Van iedereen en alles. Maar nog het meest van mezelf. Waar ik ziek van was.
Ik train nog regelmatig. Om alles wat ik mezelf de afgelopen jaren geleerd heb bij te houden. Mijn eigen persoonlijke ontwikkeling blijft een continu proces. Daar ben ik nooit klaar mee. Omdat er steeds weer nieuwe dingen op mijn pad komen die me beïnvloeden en waar ik iets mee kan.
Afgelopen week trainde ik door middel van opstellingen. Een vorm waarbij je een kijkje neemt in je eigen familiesysteem. Waarmee je zaken doorbreekt in dat systeem zodat jij verder kunt komen met jezelf.
Ver voordat ik mantelzorger werd was ik al heel bewust bezig met mijn persoonlijke ontwikkeling. En het familiesysteem dat achter mij schuil gaat. Want het familiesysteem dat zich achter mij schaart bepaalt wie ik nu op dit moment ben. En dus hoe ik de rol als mantelzorger vervul.
De bewuste keuze om mijn persoonlijke ontwikkeling aan te pakken en daar vol voor te gaan heeft gezorgd dat ik mij als mantelzorger nu neer kan zetten zoals ik wil. Dat ik geef wat ik wil geven. Dat ik loslaat wat ik wil loslaten. Dat ik binnen mijn eigen grenzen blijf acteren. En minstens zo belangrijk … Dat ik kan zorgen voor mijn dementerende vader zoals daadwerkelijk bij hem past.
Je rol als mantelzorger is zo ‘zwaar’ als je hem zelf wilt maken. Bewust kiezen voor persoonlijke groei maakt de rol minder ‘zwaar’ voor jezelf.
Dat vraagt moed. Doorzettingsvermogen en uit je comfortzone durven komen. Jezelf durven confronteren met. Als je dat lukt, dan ziet je rol als mantelzorger er ook heel anders uit. Er zullen nog steeds uitdagingen blijven. Die weet je dan wel gemakkelijker het hoofd te bieden.
De enige die jouw mantelzorgrol minder ‘zwaar’ voor jou kan maken ben je zelf. Wat maakt bij jou dat jij in de ‘zwaarte’ van de rol blijft hangen?
Meer lezen
is leuk geschreven, ik wordt gek van het zoeken waar mijn grenzen liggen. ik zou willen dat ik wat te kiezen had, als enige (broerlief sinds een half jaar al het contact met mijn moeder verbroken heeft) de zorg voor mijn autische bejaarde moeder. en als enige moeder (omdat vader er voor gekozen heeft hier geen rol meer in te willen spellen) de zorg voor mijn autische zoon. echt een rot gevoel dat je soms zou willen dat die zorg voorbij is. en zeker bij mijn moeder is ben ik bang het “feest”pas begonnen.
Dank voor je reactie, Donna! Als je voor twee generaties mantelzorger bent en er ook nog eens alleen voor staat, heb je het wel bijzonder voor je kiezen. Ik hoop dat je steun zoekt buiten je gezin, het bewaken van je eigen grenzen is heel belangrijk! Sterkte en graag tot binnenkort op deze site. Lieve groet, Barbara
Hallo Donna, dat is inderdaad een ‘dubbelrol’ die je vervult en dat kost dan ook dubbel energie. Ik kan je alleen meegeven hoe dan ook dicht bij jezelf te blijven en ook goed naar jezelf te blijven luisteren. Wat heb jij nodig om staande te blijven? En goed voor jezelf te zorgen door het antwoord wat daarop komt aan jezelf te geven. Dat verdien je en zo zorg je ook goed voor jezelf. Mijn motto is zorg je voor een ander, zorg dan vooral eerst goed voor jezelf. Zo blijf je in staat voor de ander te blijven zorgen.
Hartelijk groet,
Bianca