Jaap en de kikvorsman #alzheimer

Ik hoor een vreemd geluid. Een vreemd, zuigend, niet echt prettig geluid. Alsof een kikvorsman diep onder water door het mondstuk van de zuurstoftank ademt. Ik loop naar mijn vader want hij is de kikvorsman in dit geval. Mond wagenwijd opengesperd, ogen opgericht, schijnbaar turend in de oneindige verte al zit het plafond op 2.5 meter wat in de weg. Hij ziet me niet. Trilt, nee, schokt een beetje. Is dit een voorbode van weer een aanval? Hij lijkt nog vrij rustig. Ik besluit mijn moeder, die even een uurtje rust, niet wakker te maken. Kijk het nog maar even aan. Mijn vader loopt niet in zeven sloten tegelijk en de heftige schokken van 7+ op de schaal van Richter komen de laatste tijd niet meer voor. Goddank. Of de farmaceutische industrie, is die toch nog ergens goed voor.

Ik fluister om hem niet aan het schrikken te brengen. Pa, pa, hoe is het? Mijn zoontje van 3 zegt dan altijd standaard Goeeee-Ttt, maar de kikvorsman zegt niets. Hij ziet me niet en hoort me niet, is ver weg. Hij is veel afwezig de laatste tijd, zegt m’n moeder. En soms kan ze hem de hele dag niet wakker krijgen. Maar de afgelopen dagen waren weer even goed, naar omstandigheden. Heeft lekker in het zonnetje gezeten, gelachen, leek zowaar een beetje opgewekt.

Maar nu ligt hij weer voor zich uit te staren en het enige dat je aan hem merkt is dat nare, kikvorsmannengeluid. Hoewel dat andere, mij meer bekende geluid waarbij de zware adem gepaard gaat met flink gerochel, ook niet echt prettig is. Maar je went eraan. Ik blijf proberen contact met hem te krijgen. Heb hem door de geboorte van mijn jongste de laatste tijd wat minder gezien. En wil zien of er nog iets van herkenning is. Alsof hij dat aanvoelt draait hij opeens naar me toe en dan verschijnt er een flauwe glimlach. Contact! Ik praat in een soort koeterfries tegen hem en geef hem wat Toon Hermans-lachjes. Allemaal gekkigheid!

Als ik ‘s avonds wegga, kus ik hem op z’n voorhoofd en zeg: doei, tot later! Ik zwaai en draai me om m’n moeder dag te zeggen. Hoor ik ineens Doeee Do waade! Hoor ik dat goed? De kikvorsman, nu boven water. Doei, tot later! Wim Sonneveld zou zeggen: Het komt wat rottig z’n strot uit. Maar ik ben ontroerd.