Is mijn zorg ook jouw zorg?

Een tijdje terug liep ik bij toeval een oude kennis tegen het lijf en we hadden even een kort gesprek, je kent het wel “hoe gaat het met jou, wat doe je tegenwoordig” beetje de vragen die je stelt na lange tijd elkaar niet gezien te hebben want we hadden beiden niet echt de tijd om het al te lang te kunnen laten duren. We wisselden van nummers om eens af te spreken met elkaar, zogezegd zo gedaan.

Van haar wist ik dat ze in de thuiszorg werkte en het idee kwam in mij op om een soort van interview te gaan doen met haar die ik dan als artikel kon aanleveren hier bij Mantelzorgelijk, leek mij een goede bijdrage voor het platform en het is dan eens iets anders dan een persoonlijk blog. Want ik vraag mijzelf namelijk wel eens af of ik de ontwikkelingen in de zorg (als ex-mantelzorger) misschien wel eens te negatief zie en hoe zij als professional dit eigenlijk allemaal beleefd. Dit voorgesteld, ze (Cato) was gelijk enthousiast want daar had ze zeker wel wat eigen meningen en ideeën over.

Daar zaten we dan aan de keukentafel; alleen werd het ditmaal geen “keukentafelgesprek” zoals ik gewend was vanuit de zorgaanvraag destijds met de WMO-consulent van de gemeente 😉 Het werd ook geen interview trouwens want terwijl ik koffie aan het zetten was begonnen we al te kletsen, en al koffieleutend schreef ik korte notities op papier waar ik nu dus een duidelijk verslag van probeer te maken.

Cato zit inmiddels alweer 20 jaar in de zorg, grotendeels in de thuiszorg en een deel in een Hospice of hoe zij het noemt het “Bijna thuis huis”: vond ik zo mooi gevonden trouwens, het doet warmte uitstralen.  Net als zijzelf, ze straalt het uit dat hart voor de zorg! Het kan dan ook niet uitblijven, we zitten al gauw op één lijn wat (ouderen)zorg betreft. Daar beleeft zij haar zorg over het algemeen anders dan in de thuiszorg: haar taken daar zijn erop gericht om het de mens zo fijn en comfortabel mogelijk te maken.  Nu zul je misschien denken dat dit in de thuiszorg dan ook niet zou moeten gelden, ja natuurlijk maar daar is zij gebonden aan tijd en zoveel meer regels en protocollen. In het huis zijn die er uiteraard ook maar daar kan ze alle tijd nemen voor de mens achter de cliënt. Het huis staat midden in een woonwijk en heeft 4 kamers ter beschikking het is opgezet door vrijwilligers met een zorgachtergrond. Dat is al een groot verschil met de thuiszorgorganisatie waar zij voor werkt, het is 1 van de grootste hier in Twente.

Ik vertel haar mijn mantelzorgervaringen en uit mijn zorgen hierover, vooral de zorgen die ik nu heb voor hen die er nog volop in zitten of die nog mantelzorgen zullen worden. Want dat weten we inmiddels, deze groep zorgverleners zal alsmaar groter groeien we lezen er genoeg over hier. Ook de zorgorganisatie waar zij voor werkt vermeld het nu ook openbaar, mantelzorg zal zoveel mogelijk worden ingezet om zorgtaken over te gaan nemen. En daar gaan zij hun personeel in coachen om de mantelzorger hierin mee te krijgen. Hun visie naar de nieuwe zorg zoals (beknopt) op de website vermeld;

“Goede zorg verlenen we samen: de cliënt, de familie, het netwerk en professional…We kijken wat de client nog zelf kan, wat u als mantelzorg hierin kunt betekenen en wat wij als professional doen.

We kijken op een ander manier van zorg: van alleen zorg verlenen naar begeleiding, coaching en ondersteuning van cliënten en mantelzorg.  Een samenleving waarbij u betrokken bent!”

Ben ik nou de enige die dit met argusogen leest? Ben ik al zo verbitterd dat de volgorde van de te verlenen zorg bij mij mijn haren al recht overeind doen staan? Nee dus, Cato heeft net zo haar grote twijfels. Ondersteuning van mantelzorg zal nodig zijn maar moet wel ergens ophouden, haar ideaalbeeld is dat de mantelzorger er is voor de boodschappen, doktersbezoek en de warme maaltijd, evt. een keer een steunkous aan/uittrekken en het meest belangrijke voor de gezelligheid!

Het zou nooit zo mogen zijn dat de mantelzorger de hele persoonlijke verzorging op zich moet gaan nemen of de medische handelingen zelf gaat doen. Maar ik en velen met mij deden dit al ver voordat deze “nieuwe” aanpak bekend werd toch? Ze had een terecht punt hierin: want waar of bij wie ligt de verantwoording als er wat fout gaat bij bv het geven van injecties of het verwisselen van een katheter, het schoonhouden van een PEG-sonde? En toch gaan we steeds meer deze kant op.

Om een idee te geven hoe het in de praktijk moet gaan worden (voor wie denkt dat het zover niet komt): mantelzorger ondersteunt zijn/haar dierbare naast de dagelijkse dingen nu ook bij wassen/douchen, aan- en uitkleden, in het begin onder toezicht van de zorgmedewerker en als dit goed gaat wordt het gerapporteerd en dan kan er een zorgmoment vervallen. Wel zal er op afstand altijd iemand bereikbaar zijn via beeldzorg bij calamiteiten of voor advies. Zie je het voor je? Zorg kijk (op afstand mee) vanuit een soort van callcenter, en jij voert de taken uit!

Dan de zorgtechnologie: dat ook zij daar haar zorgen over heeft moge duidelijk zijn. Dat is haar grootste angst, met name voor de mensen die met dementie te dealen hebben. Hoeveel meer ellende gaat het deze kwetsbare groep wel niet geven. Wat als er geen mantelzorger in beeld is, wat als er bij langer thuis steeds meer mensen gaan zwerven, wat te denken van de algemene veiligheid in huis? Want ook de thuiszorg kan hen geen gerichte of liever gezegd VOLDOENDE zorg geven om veilig thuis te kunnen blijven wonen een succes te maken, ook niet met hulp van die technologie waar miljarden in wordt gestopt.. Want omdat je geheugen je in de steek laat denken de deskundigen dat een pratende bloempot je gaat helpen herinneren om te eten, dat een pratend beeldscherm de angst een eenzaamheid weg doet halen? Dat iedereen in staat is om te alarmeren bij een valpartij? Hou toch op!!!

Conclusie: we delen dezelfde zorgen maar met 1 verschil………

Cato ziet de bui hangen voor de IG-verzorgende: thuiszorg wordt zover uitgehold dat er in deze groep nog mensen hun baan zullen gaan verliezen.

Die zorg heb ik voor de mantelzorger niet, die krijgen een er een heel takenpakket bij: voor deze functie zal het werk voor het oprapen liggen in de (zorg)participatiemaatschappij!

Liefs Jo(landa)x en ditmaal met een warme groet namens Cato