Inclusie vraagt om begrip! #mantelzorg4voeters

Deze maand treedt de wet in werking die toegankelijkheid regelt voor de ruim 2 miljoen Nederlanders met een beperking. Er is hard voor gestreden. Op naar een toegankelijke samenleving. De wet die op 1 januari is ingegaan gaat de toegankelijkheid regelen waar deze groep vaak tegenaan loopt en het streven is een inclusieve samenleving! Het moet deuren openen die tot nu gesloten zijn gebleven. Inclusie, een woord wat staat voor een samenleving waar niemand buitengesloten wordt.

Als je gezond bent kun je je niet voorstellen wat het is als je ergens niet naar binnen kunt omdat er een te hoge drempel is. Of dat je afgewezen wordt bij die leuke baan vanwege je beperking.
Als je gezond bent heb je niet eens door waar er ‘drempels en opstapjes’ zijn bij wijze van spreken.

Nu is het tijd voor uitvoering van de wet en dat is nog een hele klus die geklaard moet worden. We zullen er met zijn allen mee aan de slag moeten. Er zal een groot bewustwordingsproces op gang gebracht moeten worden bij de bevolking. We kunnen er niet vanuit gaan dat mensen klakkeloos alles gaan aanpassen, want dat gebeurt niet. Daar is voorlichting voor nodig. En wie zijn de beste voorlichters hierin? Juist de mensen met beperking zelf. Wij zijn de ervaringsdeskundigen en wij weten waar de knelpunten zitten.

Een goede communicatie is van groot belang om de maatschappij te leren wat zij kunnen doen, om de toegankelijkheid gewoon te maken. Een deel zal in de remmen gaan. En ook met hen moeten we door middel van een goede uitleg vertellen wat het belang is. Het zijn de rechten van de mens. Wie kan daar nu tegen zijn?
Ik mag hopen dat wij zelf, de mensen die tegen muren van onbegrip en onwetenheid aanlopen, goed kunnen overbrengen hoe het anders zou kunnen.

Zo geldt dat ook voor de Assistentiehonden die officieel nu niet meer geweigerd mogen worden.

“Het overkwam mij slechts eenmaal in de bijna 9 jaar dat ik met Butler overal samen heen ga”.

Bij een pas gevestigde buitenlandse groentezaak had de eigenaar een bedenking over het feit of hij een probleem zou krijgen met de warenwet, als ik met Butler naar binnen zou gaan. Hij had het liever niet. Prima, ik heb daar alle begrip voor. Een voorbijganger hoorde dit aan en reageerde geïrriteerd naar de groenteman dat hij dat belachelijk vond, ik was immers óók een klant!
Dat vind ik een hele nare uitspraak. ‘Zij is toch ook een klant’, dat wil dus zeggen dat ik al gezien word als een soort van minderwaardig iets. Maar ja toch ook wel een klant, jippie!! Grrrr.
Ik vertelde die man, dat ik me zelf wel kon redden met de winkelier en of hij zich er niet mee wilde bemoeien. De voorbijganger negeerde me en ging boos door met het voor mij op te nemen. Goed bedoeld van de man, maar wat mij betreft de plank misgeslagen. Zo ga niet met elkaar om.

Ik respecteerde de mening van de groenteman en enkele weken later riep de groenteman mij en hij zei dat Butler en ik voortaan welkom zijn bij hem. Hij had alles nog eens nagevraagd en hij wist nu dat hem niets kon overkomen met zijn zaak als Butler binnen was. Dit is de goeie weg toch?
Ik had een hoop stennis kunnen maken en de publiciteit op gaan zoeken, een relletje is zo
gecreëerd.
Beter is om onrust te voorkomen. Tenslotte draait het allemaal om begrip voor elkaar. Laten we elkaar vooral de tijd en ruimte geven om aan de nieuwe wet en regelgeving te wennen.