Ik ben al zoveel, ik doe al zoveel, ik moet al zoveel..

Toen ik een aantal maanden terug de blog ‘de maat is vol’ van een mede mantelzorg Ellen las, raakte mij dat recht in mijn ziel. Mijn gedachte schoten alle kanten op. Zij schreef de woorden waar ik de laatste weken naar op zoek ben geweest. Het afvoerputje van de zorg….. dat word ik als mantelzorger straks, wanneer beleidsmakers en zorgbestuurders het voor het zeggen krijgen. Het is zeker waar, dat ik in de tijd wanneer ik bij mijn lieve schoonmoeder  ben en koffie met haar drink, ik ook wel het een en ander kan doen. Natuurlijk deden we dat al, maar beleidsmakers twijfelen aan onze inzet als mantelzorgers en kinderen van. Zoals zij het ons doen voorkomen, lijkt het of we niets doen. Maar hé, ik ben al zoveel, ik doe al zoveel, ik moet al zo veel, werken tot mijn bijna 68ste levensjaar, ik mantelzorg al voor mijn partner, ik ben partner, geliefde, moeder, oma, ik ben de manager thuis, maar bovenal ben ik mens, vrouw en een oprechte persoon die door alle ervaring in t leven rechtop is blijven staan en weet ik door die ervaring ook echt wel wat er speelt in zorgland. Ik vertik t nu of ooit om ook maar het afvoerputje te gaan zijn. Knap dat jullie, beleidmakers en lieve zorgmedewerkers meteen aan mij als mantelzorger dacht om jullie werkdruk te verminderen. Ik drink immers alleen maar koffie bij mijn naasten wanneer ik bij haar op bezoek ben. Maar omdat het jullie gewoonte is om over mij, ipv met mij te praten, ben ik vanaf nu geneigd om mijn hakken in het zand te zetten, en wat jullie mij door de strot willen duwen, niet te gaan doen. Ik voel al een hele tijd dat mij de middelvinger wordt toegewezen, de tong achter mijn rug om naar mij wordt uitgestoken en ik uitgelachen wordt door jullie, omdat ik toch wel ga doen wat van mij verwacht wordt omdat ik anders misschien wel een schuldgevoel zouden krijgen. Nou nee, jullie praten mij geen schuldgevoel aan wanneer ik ff bij mijn schoonmoeder een kop koffie drink. Tijdens dit bakkie kom ik namelijk te weten hoe t echt met haar gaat. Dus ik vind dat bakkie een belangrijk moment van de week voor haar en mij. Mijn mantelzorg taken doe ik op mijn manier, in mijn gebied en in mijn eigen kracht. Mijn mede mantelzorgers en ik weten echt wel hoe wij dit goed moeten doen, daar hebben we jullie niet voor nodig.

Liefs Brigitte