Hoeveel schrap sessies zijn er nodig om eindelijk iets te verbeteren? #opinie

‘We moeten bij de zorg terug naar het gezond verstand’ zei minister Hugo de Jonge een jaar geleden in een interview met het AD. Maar merken we nou eigenlijk al iets van verbeteringen in de zorg? Zijn er nu eigenlijk al betere ondersteuningsmogelijkheden voor mantelzorgers? Hoeveel schrap sessies zijn er nodig om eindelijk iets te verbeteren? Naar mijn idee is het allemaal alleen nog maar slechter en onmenselijker geworden. Bij dat gezonde verstand zijn we bij lange na nog niet aangekomen. Dat lijkt nog een hele lange weg. Tot nu is er meer achteruit dan vooruit gegaan

Binnen één jaar moeten de administratieve lasten voor professionals en zorgaanbieders merkbaar verminderd zijn, spraken de minister, de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) en acht zorgkoepels met elkaar af. En er werden driftig sessies georganiseerd om onnodige regels te schrappen.
Schrap sessies zijn tegenwoordig enorm hot in Den Haag. Je zou toch denken dat al die knappe bollen ook wel weten dat dingen  eigenlijk niet voorkomen kunnen worden met deze schrap sessies.  Als je in regels en administratieve lasten gaat schrappen, zal er ook weer iets anders voor in de plek moet komen. Dus schrappen om vervolgens weer iets nieuws te bedenken… Krom! Ik ben er van overtuigd dat ze de bureaucratie in ons zorgstelsel op deze manier niet weg gaan nemen. De meeste regels zijn namelijk ooit bedacht met een reden en die redenen blijven, hoe dan ook.

Nog zo’n vreemde actie: De WMO kosten rijzen de pan uit. Grootste fout is dat de eigen bijdrage losgekoppeld werd van inkomen. Ook mensen met hoge inkomens maken vanaf begin dit jaar ineens aanspraak op huishoudelijke hulp vanuit de WMO. Gevolg? Langere wachtlijsten dan voorheen en een enorme aanslag op de WMO potjes bij gemeenten. Wie heeft in godsnaam die oude wet of regel geschrapt? Ik begrijp er werkelijk niets van.

En dan het initiatief ‘Ontregel mantelzorg’. Herinner je je dat verhaal nog? Maanden werd er vergadert en geschrapt. Hebben jullie daarna ooit nog gehoord of daar nog iets positiefs uit voort is gekomen? Ik niet maar dat kan kloppen want die bewuste schrap sessie was helemaal niet bedoelt voor mantelzorgers van mijn leeftijd. Sterker nog, dat was voor geen enkele mantelzorger onder de 70 jaar.  Het onderzoek waarmee ze tijdens die schrap sessies werkten was ingevuld door een handje vol mantelzorgers ( 0,01%) van 70 jaar en ouder en niet door de grootste groep (werkende) mantelzorgers van 42 tot 65 jaar. De groep die heel zwaar onder druk staat, meer en meer overbelast raakt en daardoor zelfs banen dreigen te verliezen. Want zo staat het er voor veel van mijn lotgenoten inmiddels voor. Burn-out en inkomensverlies door mantelzorg. Ik word er niet vrolijk van!

Dus hoeveel schrap sessies doen we nog? Hoe lang nog voor we eindelijk iets van verbetering krijgen? Blijkbaar moet het in dit land altijd eerst tot een dieptepunt komen voor dat het beter en menselijker wordt. Ik ben bang dat in Nederland het verstand helemaal niet op gezond maar louter op financieel staat. Als er namelijk wel gezond verstand gebruikt zou worden, zou men kappen met schrappen en eindelijk eens echt dat gezonde verstand gebruiken. Oh ja, en eindelijk eens gaan praten met de echte ervaringsdeskundigen in de professionele- en de informele zorg.