Hoe het voelt om mij te zijn

Hoe het voelt om mij te zijn?

Het eerste woord dat in me opkomt is ‘vol’. Gefrustreerd is een goeie tweede. Mijn 91 jarige moeder woont al zes jaar bij mij. Haar dementie heeft haar spraak, haar geheugen, haar logica en haar vermogen om te begrijpen wat ik zeg gestolen. Sommige mensen hebben me verteld dat ‘zorgen voor’ mijn identiteit is. Ik wil dat niet. Ik wil dat dat is wat ik doe, niet wat ik ben.

 Hoe het voelt om mij te zijn? Ik voel me vaak verdrietig, omdat ik verteerd wordt door anticiperende rouw. Het verdriet ebt weg en vloeit rijkelijk in fases en ik realiseer me nu pas dat die fases voorbij zullen gaan. Ik weet dat ik in mijn leven uitdagingen zal tegenkomen en moeilijkheden zal hebben, net als ieder ander, maar ik kan zelf kiezen, zelf beslissen, of ik me ellendig voel of niet. Het enige dat me nu helpt zijn de momenten van vreugde die ik vandaag met mijn moeder beleef. Ze zijn meestal van korte duur, maar die momenten zal ik koesteren als ze er niet meer is. Ze zullen me troost brengen.

Hoe het voelt om mij te zijn? Moe. Mentaal en fysiek uitgeput. Ik probeer tijd te maken voor dingen die me goed doen zoals tuinieren, een massage, lunchen met vrienden, sporten of een dagje weg met mijn man en de kinderen. Het is moeilijk als ik me zo uitgeput voel maar ik dwing mezelf om dit soort dingen te doen, en ik voel me daarna altijd beter.

Hoe het voelt om mij te zijn? Eenzaam. Zelfs als ik niet alleen ben. Er zijn maar weinig mensen in mijn leven die echt begrijpen wat het betekent om voor iemand te zorgen. Vrienden vragen hoe het met mijn moeder gaat, maar zelden hoe het met mij gaat. Er zijn momenten dat ik moe wordt van mijn eigen stem die mijn frustraties en irritaties uit. Soms is de eenzaamheid een verlies van de band met mezelf. Ik ben introvert en het is van groot belang dat ik tijd voor mezelf heb om weer contact met mijzelf en mijn gedachten te maken. Om te verwerken wat er gebeurd is of om afgeleid te worden van de chaos en onvoorspelbaarheid van dit alles. Helaas zijn de dagen waarop ik opnieuw met mezelf in contact kan komen op een hand te tellen.

Hoe het voelt om mij te zijn? Dankbaar. Op het moeilijkste moment in mijn leven (de zorg voor mijn moeder) heb ik mijn man ontmoet en ben met hem getrouwd. Dankbaar voor de vriendin van mijn moeder die haar een paar dagen meeneemt zodat ik even pauze kan nemen om op te laden. Ik ben dankbaar voor mijn goede gezondheid die maakt dat ik voor mijn moeder kan blijven zorgen. Ik ben nog steeds bezig om deze strijd, en alles wat er bij komt kijken, te accepteren en ben dankbaar voor mijn eigen geduld en doorzettingsvermogen. Ik weet niet precies wat of wie mij bij deze zware taak helpt, maar wie of wat het ook is, ik ben er dankbaar voor.