Het gaat niet lekker

Ik voel me rot, ik voel me ziek (psychisch), eenzaam (is niet hetzelfde als alleen), ik voel me gewoon bah.

Op het moment heb ik last van het feit dat het verloop van de afgelopen jaren omtrent het ziek worden van mijn vrouw, hoe zich dat bij ons beide zich ontwikkelde, hoe ik de situatie als zand door mijn vingers voelde glippen. En nu.. Nu ben ik de grip op alles kwijt. Althans, zo voelt het op dit moment. Ik heb nu de ruimte en de tijd maar toch lukken dingen niet. Een aantal keer per week ga ik in de avond eten bij buurtrestaurants. Het geeft structuur en wat aanspraak. Veel verder dan dat komt het voor nu niet. Dat terwijl mijn hoofd vol loopt met vanalles wat ik zou willen doen, maar de overprikkeling is een groot probleem. Het stagneert mij. Al dagen, zelfs al langer, heb ik een vervelend gevoel in mijn hoofd, druk op mijn oren en hoofdpijn. Ik heb het besproken met mijn behandelaars, deze zijn er van op de hoogte. Voor mijzelf zie ik het als uiting van voortdurende stress en overprikkeling. Ik maak mij niet direct zorgen dat er iets anders aan de hand is. Gisteren ben ik bij mijn vrouw in de zorginstelling Nieuw Unicum geweest. Zij logeert daar nog steeds. Vandaag is mijn vrouw naar de afdeling “Aanmelding en Plaatsing” geweest om te informeren naar eventuele verlenging van het logeren. Ik had gisteren voorzichtig aan mijn vrouw gevraagd of zij dit misschien een goed idee zou vinden maar wees het toen af. Vanmorgen laat zij mij weten toch geïnformeerd te hebben. Er is aangegeven dat zij van de noodzaak op de hoogte zijn en echt aan ons denken indien mogelijk. Dat de afdeling goed geïnformeerd is over de situatie klopt. Er is vanuit verschillende kanten, ook vanuit mijn behandelaars en betrokken personen melding gemaakt. Hier mag ik uiteraard geen tovenarij van verwachten en dat er plotseling een plekje vrij komt voor mijn vrouw. Ik verwacht ook niet dat zodra mijn vrouw definitief geplaatst is het ineens weer goed gaat met mij. Ik besef mij dat het dan pas gaat beginnen. Er valt een hoop te verwerken, ik zal mijn eigen leven weer op de rails moeten krijgen. Ik kijk er naar uit, maar heb eigenlijk ook geen idee waar ik dan zou moeten beginnen, hoe ik zou moeten beginnen.