Gerdien vertelt: Parallelweg #alzheimer

Aan tafel in de huiskamer van De Beuk, zit ons moeders met drie van haar huisgenotes. Ik schuif aan, de thee is net op.

We keuvelen samen gezellig wat.

Over de logeerpartij van onze kleinkinderen, over de mooie dahlia’s in het perkje voor het raam, over wonen in Assen.

“Assen, daar woon ik al 60 jaar niet meer” zegt een van de dames. Innerlijk voel ik een glimlach voorbij glijden.

“Waar woonde jij in Assen?” vraag ik ons moeders.

“Aan de Parallelweg” zegt ze “daar stonden drie huisjes langs het spoor, en in het eerste woonden wij”.

Ze heeft het over haar ouderlijkhuis in Beilen, flitst het door me heen.

“Oh ja, dat was tegenover de ACMESA” zegt haar buurvrouw.

Volmondig bevestigt ons moeders haar.

Als enige aan tafel weet ik, dat ze het hebben over twee verschillende Parallelwegen.

Gelukkig heb ik de kunst van het zwijgen inmiddels aardig onder de knie…