Gerdien vertelt: ‘Maskers’ #alzheimer

De thee is op.

‘Zullen we een spelletje doen?’ stel ik de dames aan tafel voor.

Ons moeders en de dames V. en S. beginnen te glunderen. Dat lijkt ze wel wat!

Mevrouw H., die met haar dochters aan een andere tafel zit, heeft ook zin om mee te doen. Dochters willen net vertrekken, dus dat komt fijn uit.

Ik loop weg om het Pim Pam Pet-spel te halen.

Als ik terugkom staat de heer W. met zijn rollator bij onze tafel.

Ik vraag hem of hij mee wil doen. Met een boze blik kijkt hij me zwijgend aan.

Zorgmedewerker A. komt naar hem toe en stelt voor dat – als hij de tafelrand even vastpakt – zij een stoel onder zijn billen zal schuiven.

‘Ach, sodemieter toch op’ zegt heer W.

Rustig herhaalt A. haar voorstel, terwijl ze zijn wankele lijf ondersteunt door zijn elleboog vast te pakken. ‘Blijf van me af’ zegt hij met een afwerend gebaar.

Nadat A. haar vraag op kalme toon voor de derde keer heeft gesteld, pakt hij de tafelrand beet.

‘Dank je wel’ zegt A., rolt de rollator aan de kant en schuift een stoel onder zijn billen. Met een plofje komt hij neer.

Wat deed A. dat prettig, denk ik.

Heer W. is uit zijn hum, want hij is jaloers. Anderen hebben bezoek en krijgen aandacht. Dat vindt hij zoals altijd lastig te pruimen en dan gaat ie ‘lelijk’ doen.

‘Zij hoeft niet mee te doen’ zegt hij snerpend en priemt met zijn wijsvinger in de richting van mevrouw S., ‘die kan er toch niks van’.

Gelukkig dringt het niet echt tot mevrouw S. door.

Ik begin met het spel.

Ons moeders, die links naast me zit, mag beginnen.

Ze pakt uit de zak met blokjes de letter S.

‘Wat koop je bij de slager dat begint met een S’ zeg ik.

Zonder aarzelen roept ze ‘Salami!’.

Dan is mevrouw V. aan de beurt. Ze pakt het blokje met de letter B.

‘Wat koop je bij de melkboer met een B’ vraag ik.

Ze denkt, en denkt. ‘Dat je daar nou niet op kunt komen he?’ zegt ze.

‘Puh, da’s toch makkelijk. Dat weet je toch gewoon. Nou ja, ’t is echt een eitje hoor’ zegt ons moeders op pedante toon.

Ze geniet er zichtbaar van dat zij het antwoord wel weet en mevrouw V. niet.

Ik slik. Zo ken ik ons moeders niet.

Ik geef mevrouw V. een nieuwe vraag. Eentje waarvan ik zeker weet dat ze het antwoord kent.

Dan is Johan aan de beurt, hij pakt de letter L. uit de zak.

‘Noem een boom met een L.’ zeg ik.

‘Eh… Lindeboom’ antwoord hij.

‘He he, dat kan zomaar niet!’ roept mevrouw V. boos naar hem.

‘Je moet een boom zeggen met een L en jij noemt er een met een B.

Dus Lindeboom kan niet, ben jij nou helemaal gek’.

Volledig overtuigd van haar gelijk is ze. Ze krijgt er een kleur van.

Tot mijn verrassing komt ze tot bedaren als Johan ‘Berk’ zegt.

Mooi staaltje creatief denken van hem.

Vandaag lagen de maskers van sociaal wenselijk gedrag in de kast.