Gemeenten sluiten bepaalde mantelzorgers uit!

Uit eigen ervaring weten wij binnen de community van Mantelzorgelijk.nl dat lotgenotencontact zeer waardevol is voor mensen die steun, expertise en begrip zoeken bij anderen die soortgelijke uitdagingen doormaken. Mantelzorgers ondersteunen elkaar bij Mantelzorgelijk. Zeker als je als mantelzorger niet in staat bent om fysiek af te spreken, is onze manier van online contact maken een bewezen oplossing. Kijk maar wat er gedurende de lockdowns online ineens allemaal mogelijk bleek. Toch merken wij in gesprekken met gemeenten dat online lotgenotencontact nog steeds niet echt wordt erkend als interventie om isolement en eenzaamheid onder mantelzorgers te voorkomen of terug te dringen.  Met als gevolg dat gemeenten werkende en intensief zorgende mantelzorgers uitsluiten als het op ondersteuning aankomt. Hoe komt dat?

Na een mailactie om ons community-platform onder de aandacht te brengen kregen we positieve maar ook een aantal minder positieve reacties van gemeenten. In dat laatste geval vraag ik altijd door. Ik ben namelijk nieuwsgierig waarom bepaalde gemeenten per definitie niet willen ingaan op ons aanbod om alle mantelzorgers in Nederland vriend van Mantelzorgelijk te maken. een aantal conclusies :

1. Onvoldoende bekendheid: Het kan zijn dat sommige gemeenten en beleidsmakers niet volledig op de hoogte zijn van de nut en noodzaak van online lotgenotencontact waardoor de waarde van deze vorm van ondersteuning onderschat wordt. Er wordt nog te vaak vanuit gegaan dat mantelzorgers ouder en niet digitaal vaardig zijn. Inmiddels is er echter een hele nieuwe groep jongere mantelzorgers bijgekomen, die werk en zorg moeten combineren of te intensief moeten zorgen waardoor fysieke contactmomentjes gewoon niet mogelijk zijn. Die hebben dringende behoefte aan contact. Niet onder kantoortijden want dan werken ze vaak zelf. Niet om 20.30 uur op een doordeweekse avond, want dan zorgen ze. Niet eens in de 6 tot 8 weken want dat is niet genoeg.  De mantelzorgers willen ondersteuning op een tijdstip dat hen uitkomt. Al is het midden in de nacht, als je van de kopzorgen de slaap niet kunt vatten. Daar hebben wij een interventie voor bedacht met ons community-platform!
2. Traditionele benadering: In sommige gevallen kunnen beleidsmakers vasthouden aan hun traditionele benaderingen van zorg en ondersteuning. Gemeenten geven de ondersteuningstaak door aan welzijnsorganisaties en deze leggen helaas nog te vaak de nadruk op fysieke bijeenkomsten en face-to-face interactie. Denk dan aan workshops, high teas en wandelingen, etc. Online lotgenotencontact past dus helaas nog te weinig in hun traditionele benadering.
3. Beperkte financiële middelen: Gemeenten hebben vaak beperkte financiële middelen en moeten prioriteiten stellen bij de financiering van gezondheidszorg- en welzijnsprogramma’s. Dit kan leiden tot keuzes waarbij zoiets simpeks als online lotgenotencontact over het hoofd wordt gezien.
4. Kwaliteitszorg waarborgen: Het waarborgen van de kwaliteit en veiligheid van online lotgenotencontact kan een uitdaging zijn. Gemeenten kunnen aarzelen om financiering te verstrekken zonder garanties voor de kwaliteit en integriteit van de geboden ondersteuning.
5. Privacy en veiligheid: Er zijn zorgen over de privacy en veiligheid van online platforms, met name in verband met gevoelige gezondheidsinformatie. Dit kan leiden tot terughoudendheid bij het ondersteunen van online lotgenotencontact.
6. Diversiteit van behoeften: Mensen hebben diverse behoeften als het gaat om lotgenotencontact. Wat voor de ene persoon werkt, werkt mogelijk niet voor de andere. Gemeenten moeten rekening houden met deze diversiteit en zorgen voor een scala aan ondersteuningsmogelijkheden. En dus ook voor hen die intensief zorgen in combinatie met een drukke fulltimebaan. Sommige gemeenten hebben mogelijk een gebrek aan bewustzijn over de voordelen en mogelijkheden van online ondersteuning. Ze kunnen ook de deskundigheid missen om effectieve onlinediensten te ontwikkelen en te beheren. Daar kunnen wij vanuit Mantelzorgelijk goed bij helpen.
7. Digitale kloof: Niet alle inwoners hebben volgens gemeenten toegang tot of zijn bekwaam in het gebruik van online technologie. Zij maken zich zorgen over het creëren van ongelijkheden als ze te sterk vertrouwen op onlinediensten. Vraag is alleen of het andersom dan niet zou gelden voor mantelzorgers die echt niets hebben aan de geboden interventies en snakken naar een manier van contact leggen en kennis delen.
8. Andere samenwerkingen: Van een paar gemeenten kregen wij terug dat zij niet op ons aanbod ingaan omdat zij al jaren ‘zeer nauw’ samenwerken met Mantelzorgnl. Hartstikke fijn natuurlijk maar ondanks dat Mantelzorgnl veel goeds doet, weten deze ambtenaren dus blijkbaar niet dat die organisatie GEEN lotgenotencontact faciliteert. Best bizar dat je niet op de hoogte bent van de diensten van je zogenaamd nauwe samenwerkingspartner, toch?! Maar dat terzijde…

Zoals je hierboven kunt lezen zijn er dus uiteenlopende redenen waarom sommige gemeenten terughoudend zijn om volledig mee te gaan met de tijd als het gaat om online ondersteuning. Hoewel er best nog een aantal uitdagingen zijn, is er over het algemeen een groeiend besef van de voordelen van onlinedienstverlening, met name in termen van toegankelijkheid, efficiëntie en gebruiksgemak. Dat stemt me positief.

Veel gemeenten werken er inmiddels aan om hun dienstverlening te moderniseren en online ondersteuning aan te bieden. Dit omvat dan met name het ontwikkelen van online portals voor gemeentelijke diensten, het aanbieden van online informatie en hulpbronnen, en het faciliteren van digitale communicatie tussen bijv. ambtenaren en burgers. Wat in dat rijtje écht mist is een manier om online contact met mantelzorgende lotgenoten te faciliteren. Daar hebben wij vanuit Mantelzorgelijk een hele simpele maar uitstekend werkende oplossing voor.

We blijven daarom aandacht vragen voor de noodzaak van onze belangrijke online interventie: lotgenotencontact voor ALLE mantelzorgers in Nederland. Met minder nemen we geen genoegen!