Geen kind meer – door Metha

Jij kijkt mij aan met lege ogen
je ziet mij wel maar ook weer niet
mijn jeugd komt voorbij gevlogen
alle vreugde, maar ook het verdriet

De warmte van het ouderlijk huis
het gevoel van geborgenheid
de gedachte dit is mijn thuis
het is er wel, maar ik raak het kwijt

Altijd als heel normaal ervaren
het was er en is er nog steeds
gedachten niet te verklaren
benauwen mij, maken mij bevreesd

Jij was de moeder en ik het kind
ik voel nog immer jouw armen
maar het tij keert plots, heel gezwind
geen mamma meer om aan te warmen

Het leven wordt heel anders gespeeld
ik zal je los moeten laten
verleden wordt niet meer gedeeld
er ontstaan meerdere gaten

Mijn kindzijn loopt op haar laatste benen
de moederrol wordt omgedraaid
mijn mams is een beetje verdwenen
en ik heb mijn jeugd uitgezwaaid …

metha ©