"Even"

“Even”

En terwijl ik me tot over mijn oren gestrest voel …..
Mam steeds zwakker wordt

Kleiner ook

Scheefzakt naar links …

En terwijl ik me tot over mijn oren gestrest voel …..
Ik al een afspraak heb met de verzorging en ik aan een meer aangepaste rolstoel denk, die haar lichaam meer rechtop houdt …
Haar net weer een klein beetje meer opgeknapt gezien heb, de dag ervoor
Haar afscheid gezoend heb met de belofte a.s. donderdag samen een visje te gaan eten, in de wereld buiten…
Ik met cijfers en verantwoordingen stoei over haar geld, naar mensen die we niet eens kennen, zich geen enkele zorg maken of het met mijn mam’s welzijn wel zo goed gesteld is … Kantoormensen die alleen maar willen weten of ik mij wel gedraag naar de regels van de bewindvoering …
Alsof ik niet énkel en alléén het welzijn van mijn bloedeigen Alzheimermam voorop heb staan…

En terwijl ik me tot over mijn oren gestrest voel …..
gaat de telefoon
En zegt de stem van de verzorging mij, dat mam een ongelukje heeft gehad
Gevallen is …
Zonder steun moest staan … wat ze al niet meer kon …
Gevallen is ..
Helaas een snee …
Er moet gehecht …
even naar het ziekenhuis
Even een hechtinkje halen …
“Even”

En terwijl ik me tot over mijn oren gestrest voel …..
hoor ik het woord ‘ziekenhuis’

En komt alles in één grote “Nee” in mij omhoog ..
Niet naar het ziekenhuis!
Haar wilsverklaring!
Niet nog meer gehannes aan mijn Alzheimermam
Al zoveel slechte ervaringen mee
Niet nog meer van dat alles, dat zij niet wilde
toen ze nog dacht, dat zij van zichzelf was
Zij nog over zichzelf beschikken mocht…

Maar door het “Even” en het feit dat net daarvoor Zus heeft laten weten

Naar Mam op weg te zijn …
Ik de cijfers echt, écht, vandaag af hebben moet …
Geef ik mij over
En laat het gaan zoals het schijnbaar gaan wil
Het Lot.

Het Lot heeft anders tot beschikking
Niet het Zelf maar het Lot beschikt
Of heeft Mam het scenario nog eens bekeken,

Zich het hoofd geschud?

Haar rode pen gepakt?
Is zij gaan schrappen in de tekst?
Heeft zij het Verloop, omgebogen naar eigen hand?

‘Wellicht’
‘Misschien’
En
‘Wij zullen het nooit weten’

Lot beschikte anders
“Even” werd, een idiote taxirit met bloedende wond
“Even” langs allerlei andere passagiers, want ‘De bus moet vol’
Geen arts wil haar brengen, Geen ambulance wil haar halen
“Even” werd, een lange zit in de wachtkamer
“Even” was, een arts die zich het hoofd schudde bij het zien van haar door Prednisonaangetaste dunne huid
“Even” werd, weer een andere wachtkamer in de rij voor een lege Operatiekamer
De wond was te diep
“Even” werd, toch maar een roesje naast de verdoving
En terwijl zus en ik druk sms-den werd …
“Even”

… een stervende mam

Een midweek zaten zus en ik aan de rand
van wat haar sterfbed geworden was
Handelden wij naar wat wij zagen
Namen beslissingen met hete tranen over wangen
Scheurde Hart en Vlamde Liefde
“Even”

© EleoNora 11-06-2015