Ervaringen

Na de natuuractiviteit op dinsdag, komt er iemand aan hem vragen of hij de corona app heeft, in verband met de open dag op het circuit in Zandvoort, waar hij zich blijkbaar voor had aangemeld.

Nee, hij kan niet overweg met een moderne telefoon, hij heeft dus ook geen apps op zijn telefoon.

Dan kan hij dus niet mee naar de open dag, want hij moet de corona app kunnen laten zien.

Ik protesteer: mensen die dus niet met hun tijd mee kunnen gaan, zijn dan de dupe.

Zij begrijpt het, maar het kan niet anders.

Mijn eega is onderhand geroutineerd geworden in het incasseren van zulk soort teleurstellingen en legt zich erbij neer.

Later hoor ik van een insider dat het wel degelijk anders had gekund, met een papieren bewijs, wat mij ook logisch leek, maar ja, toen was het al te laat.

Wel heel jammer, deze gang van zaken.

Op zich begreep ik van de andere kant niet goed waarom mijn eega daarheen wilde, want hij is geen race liefhebber, maar later zei hij, omdat het in Zandvoort was.

Die zondag ging hij mee naar het hoofdgebouw om daar de race te volgen vanaf een groot scherm, en toen bleek ook duidelijk dat hij geen liefhebber was, want hij wilde al gauw weg, maar dat kon niet, dus heeft hij zijn tijd daar “uitgezeten”, tegen heug en meug.

Afijn, dat was dus het race weekend.

Zaterdag ben ik nog bij hem geweest, omdat hij niet naar huis kon.

Woensdagochtend krijg ik bezoek van een jeugdvriendin, die ik járen niet had gezien, maar een paar jaar terug kwamen we elkaar eens tegen en sindsdien onderhouden we weer contact, en dat is gezellig.

Als zij weg is, belt mijn eega op.

Ik vraag hem of de zorgcoördinator bij hem is geweest, zoals zij de dag ervoor had toegezegd.

Nee, ze was niet geweest, en fysio ging op het laatste moment ook weer eens niet door, zegt hij moedeloos.

Het is ook allemaal niet motiverend.

Donderdag zie ik de coördinator en vraag haar wanneer ze wél met mijn eega gaat praten, en dat het niet leuk is als zij zich niet aan de afspraak houdt.

Ze geeft mij gelijk, en dat is natuurlijk ook het makkelijkste om te doen, want daarmee is de kous af.

Ze belooft de volgende dag bij hem langs te gaan (dat is haar geraden ook), en over de fysio vertelt zij dat die ziek is.

Bij ziekte geen vervanging; ook zoiets.

Niet iedereen zal dat erg vinden, maar mijn eega wel, hij is erop gebrand.

Terecht trouwens, want fysio is belangrijk.

Omdat hij geen fysio heeft, gaan we een lange duinwandeling maken.

Als we bijna terug zijn, komen we een oud bewoner van zijn afdeling tegen, die is overgeplaatst naar een andere afdeling.

Hij is met zijn vrouw en kinderen samen.

Mijn hoofd staat er meestal niet naar om met iemand die ik niet of nauwelijks ken een praatje te maken, maar om de één of andere reden doe ik dat nu wel.

De bewoner kan niet praten, dus praat ik met zijn vrouw, en we wisselen ervaringen uit over het verblijf in de zorginstelling.

Ze weet niet waarom hij is overgeplaatst, daar werd geen uitleg over gegeven, maar het gaat goed en zelfs beter op de nieuwe afdeling, dus ze maakt zich er niet druk om.

Onze ervaringen blijken sterk overeen te komen, want ook zij hadden in eerste instantie het gevoel gehad niet in het “systeem” te passen en zij dacht dat het wel aan hun zou liggen.

Nee dus, want wij hadden precies dezelfde ervaring.

Haar man was er een jaar eerder dan de mijne.

We zijn het erover eens dat niet de bewoner centraal staat, maar het systeem, en dat ze je al gauw het gevoel bezorgen dat je lastig bent.

Zij kiest de momenten uit waarop zij iets aankaart, als ze denkt het minst lastig te zijn.

Ik doe dat niet. Kom op, zeg! Dan maar lastig.

En natuurlijk word ik ook weleens afgescheept, of wordt daartoe een poging gewaagd, maar dan zeg ik dat het gesprek niet lang duurt, wat meestal ook zo is, want ik ben wel to the point, en dan kan ik toch mijn zegje doen, of anders via de mail, als het echt niet anders kan.

Vrijdag heeft zij inderdaad een gesprekje met mijn eega over zijn wensen, met betrekking tot een brace voor zijn linkerbeen, want hij denkt dat hij dan beter zal kunnen lopen.

We hebben de pech dat het geen revalidatiecentrum is en dat ze daarom (?) niet happig zijn op aanpassingen in die richting, dus of de brace er zal komen, dat is weer de vraag.