Foto © Claudia Otten

Eindelijk gelukt

Het is vandaag eindelijk gelukt, mijn vrouw is naar de dagopvang. Zo heb ik wat tijd en ruimte voor mijzelf. Afgelopen vrijdag kwam de ambulant ondersteuner van het fact team op 09.00 uur op de koffie. De bedoeling was om mijn vrouw te motiveren naar de dagopvang te gaan. Helaas liep deze tegen de feiten op welke ik regelmatig meld en kreeg het niet voor elkaar. Vandaag zou de psychiater van het fact team mijn vrouw om 09.00 uur bellen om te motiveren. Helaas belde deze pas om 09.50. Doordat deze niet op de afgesproken tijd belde en het systeem van de taxicentrale een foutje bevatten was mijn vrouw boos. Gelukkig kon het foutje in het systeem snel recht zetten met de centralist.

Verder heb ik mijn vrouw weer vrolijker gekregen. De psychiater kreeg een fikse uitbrander van mijn vrouw en te horen dat ik het voor haar heb opgelost. Mijn vrouw heeft afgelopen week aan de ambulant ondersteuner gevraagd voor haar te informeren bij de zorginstelling of er een mogelijkheid is tot meer logeren, en nog wat benodigde informatie over een logeermoment welke staat gepland. Het blijft oorverdovend stil. Wat ik probeerde te voorkomen, ik ga er zelf maar weer achteraan.

Ik schreef dat mijn vrouw vanmorgen boos was. Het boos zijn is op het moment een rode draad door de dagen heen. Van de week was ik een uurtje naar het sportcentrum geweest. Bij thuiskomst spraak een buurman mij aan, hij had een woordenwisseling gehad met mijn vrouw. Mijn vrouw was terwijl ik er niet was naar beneden gegaan wat haar heel veel moeite kost om de buurman boos aan te spreken over wat zaakjes. Nu heeft mijn vrouw over deze zaakjes op zich wel gelijk maar het komt er bij haar nog al scherp uit. Buurman en mijn vrouw kunnen niet zo goed met elkaar overweg. Buurman weer gerust gesteld en mijn vrouw gevraagd dit toch niet te doen. Het waren ook geen belangrijke zaakjes. Zucht..

Ik heb van mijn behandelaars het advies gekregen regelmatig bezigheden buiten de deur te zoeken. Dat wil ik wel maar mijn sociale contacten zijn klein. Deels ook mijn eigen schuld door de situatie. Gelukkig mag er wel weer wat meer waardoor ik mij mogelijk bij wat activiteiten kan aanmelden.

"Ik ben mantelzorger, een trotse mantelzorger."

Dit bericht heeft 0 reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Back To Top