Een zorg-arrangeur? Het moet toch niet gekker worden!

Heb je het gevolgd op sociale media? Minister Helder van VWS plaatste vorige week een bericht waarin zij bekend maakte dat Gemeenten een subsidie kunnen aanvragen voor een zorg-arrangeur. Ik hoor je denken: Een zorg-arrangeur? Ja! Het moet niet gekker worden, toch?!

Boven op de al bestaande cliëntondersteuner, WMO-consulent, mantelzorgmakelaar, mantelzorgconsulent en mantelzorgondersteuner nu dus weer een zorg-arrangeur. Een regelneef of nicht die de weg hopelijk wél weet te vinden binnen de wirwar aan alle bestaande, niet werkende en te gecompliceerde zorgwetten.

Maar ligt het feit dat zorgwetten in de praktijk niet werken echt aan die cliëntondersteuner, WMO-consulent, mantelzorgmakelaar, mantelzorgconsulent en mantelzorgondersteuner? Welnee, die doen hun werk naar kunnen, eer en geweten. Het zijn de gecompliceerde zorgwetten en de beleidsmakers zélf die de problemen veroorzaken. Een zorg-arrangeur is gewoon weer de zoveelste pleister op een etterende wond. Want als een etterende wond kunnen we de grote problemen in de zorg inmiddels wel betitelen.

Een slordige 8,9 miljoen euro subsidie is er door VWS voor dit project beschikbaar gesteld. Ik zeg slordig omdat het in wezen niks voorstelt. Als je namelijk 8,9 miljoen verdeelt over totaal 350 gemeenten gaat het om slechts € 25.428,57 per gemeente. Dat is misschien nét voldoende om een jaar lang een parttime zorg arrangeur van te betalen. Zo’n interventie gaat natuurlijk nooit structureel iets oplossen. Niet voor degene die zorg nodig heeft en niet voor gemeenten.

Het bewijst eigenlijk alleen maar dat mijn eerdere bewering helaas klopt: het is de zóveelste pleister die het ministerie op verrot beleid probeert te plakken. Want als je nou toch een zorg-arrangeur nodig hebt om door eigen gemaakte ingewikkeldheid heen te komen, dan is er toch wel écht iets fundamenteel verschrikkelijk misgegaan, of niet soms?

Mantelzorgers weten als geen ander dat pleisters plakken geen oplossing is voor een etterende wond. Een pleister verhult de wond slechts en beschermt hooguit tegen een aantal ongewenste invloeden van buitenaf. Structureel lost het niets op. Een etterende wond is veel meer gebaat bij gerichte aandacht en verzorging. Bijvoorbeeld door eerst goed uit te vragen hoe de wond daar gekomen is, waar de pijn precies zit en door aandachtig te kijken hoe de wond er vanaf verschillende kanten uitziet.

En als we al die kennis vergaard hebben maken we – al dan niet met hulp van een (medisch) deskundige – een behandelplan. We doen er echt alles aan om zweren te voorkomen. Omdat we weten dat problemen anders alleen maar erger worden, of zelfs niet meer op te lossen zijn. We verzorgen daarom net zo lang tot de etterde wond in z’n geheel verdwenen is. Al is er meer dan 8 uur zorg per week nodig.  En zo doen we dat eigenlijk met alle problemen waar we als mantelzorgers door falend zorgbeleid in belanden. Troubleshooting op z’n best!

Dus mevrouw Helder, wees gewoon eens geen minister maar wees een mantelzorger. Stop met pleister plakken en pak de problemen in zorg en welzijn voor eens en altijd écht aan!