Een hele hijs

Zaterdag weer een paar uurtjes thuis.

Gelijk na binnenkomst klaagt hij al over pijn bij het zitten.

Ik doe een kussentje aan de zijkant in de rolstoel, maar dat helpt niet.

Het is altijd wat lastig de pijn te lokaliseren, maar uiteindelijk geeft hij aan dat het in zijn zitvlak zit.

Daar kan ik ook niet even een kussentje onder duwen, gezien zijn beperkte mogelijkheden qua bewegen.

Wat nu.

De vorige keer bij het verschonen kon hij toch even blijven staan bij het aanrecht.

Als ik nou de rolstoel daar naartoe rijd, een fauteuil ernaast, hem laat staan, rolstoel weg, fauteuil eronder schuiven?

De ruimte in de keuken is niet riant, het zou net kunnen lukken.

Net niet dus.

Hij dacht zelf ook dat het zou kunnen lukken, en vertelt dat hij met hulp van zijn familie, met één persoon, kan lopen.

In gedachten plaats ik hier gelijk een kanttekening bij, gezien mijn eigen observaties, maar omdat we samen voorheen al veel opgelost hebben, goed op elkaar zijn ingespeeld, besluiten we het erop te wagen.

Gokken is meestal niet verstandig, en dat is deze gok dus ook niet.

Gaan staan lukt nog, maar blijven staan niet, en langzaam zakt hij door zijn benen en belandt op de vloer, waarschijnlijk toch nog wat verzwakt door de aanval van de dag ervoor.

Oeps. Dat was niet de bedoeling.

Daar ligt hij dan. We zijn allebei niet in paniek. Hebben al teveel van dit soort toestanden meegemaakt.

Ik denk rustig na over de opties.

Alleen krijg ik hem nooit terug in de stoel, dat is duidelijk.

We hebben echt mankracht nodig, en de eerste waar ik aan denk, is zijn zoon.

Hij is echter aan het werk en kan pas over een uur bij ons zijn, op zijn vroegst.

Een uur is best lang, en ik zeg dat ik het dan eerst met hulp van buren zal proberen op te lossen, en het hem nog zal laten weten.

Ik bel aan bij de buren, die toevallig net thuis zijn gekomen.

Gelukkig willen zij helpen.

Eentje om hem met mij samen overeind te trekken, de ander om de rolstoel onder hem te schuiven.

Hij geeft zelf aan eerst in zitstand te moeten komen, en dat is een goede tip, een goede positie als uitgangspunt.

Met z’n tweeën krijgen we hem in zitstand.

Dan moeten we hem overeind hijsen, en dat lukt niet meteen.

Ik denk aan het trucje om hem bij zijn broeksband te pakken, en als we dat allebei doen, krijgen we hem met vereende krachten inderdaad op zijn benen, en vervolgens schuift de ander snel de rolstoel onder hem.

Goed teamwork! Het is gelukt!

Ik App snel zijn zoon dat we het hebben gered.

Die stuurt een ingesproken bericht terug met de vraag of alles goed is met zijn vader, waar de laatste smakelijk om moet lachen, omdat er niet gevraagd wordt naar mijn rug (en ook niet naar die van de buren).

Het was inderdaad een hele hijs.

We zijn het er samen wel gelijk over eens dat dit niet voor herhaling vatbaar is.

Dan maar een paracetamol tegen de pijn.