Die indicaties blijven een drama

We hebben een nieuw hulpmiddel nodig. Dus gaan we opnieuw aan de slag met het verkrijgen van een indicatie via de gemeente. Omdat ik geen professional ben, heb ik eerst de hulp ingeschakeld van een ergotherapeut. Deze allereerste afspraak kostte ons in totaal 4 weken. Maar gelukkig kwam ook zij tot de conclusie dat een ander hulpmiddel echt noodzakelijk was. Het rapport werd geschreven en opgestuurd naar de gemeente.

De eerste horde hadden we genomen. Dus op naar de gemeente. Via het WMO-loket kreeg ik te horen dat de gemiddelde wachttijd 8 weken is. 8 weken voordat zij het onderzoek gaan starten! Dit is zo’n moment waarop ik direct in de paniekstand schiet. We hebben het hulpmiddel echt dringend nodig. Zonder deze voorziening kan mijn moeder namelijk niet meer naar buiten. Zij zit dus opgesloten in haar eigen huis.

Laten we het even bij elkaar optellen. 4 weken ergotherapeut, 8 weken wachttijd bij de gemeente, waarschijnlijk dan nog 2 weken totdat de indicatie is afgegeven en de opdracht wordt verstrekt. Dan is het niet ondenkbaar dat we nog te maken krijgen met een levertijd vanuit de leverancier. Maar als ik deze optimistisch op 2 weken zet, dan hebben we dus een doorlooptijd van 16 weken. Vier maanden binnen wachten om weer naar buiten te kunnen!

Als ervaren regelaar laat ik het hier niet bij zitten en ga bellen en bellen en bellen. Gelukkig tref ik mensen bij de gemeente die de ernst van de situatie inzien en die de aanvraag direct doorsturen naar de beoordelaar. We hebben dus wat weken gewonnen. Een aantal dagen later word ik gebeld door degene die de aanvraag moet beoordelen en dankzij het rapport van de ergotherapeut kan het onderzoek verder telefonisch worden afgehandeld. We winnen hier weer wat tijd.

Nu zijn we in afwachting van de officiële toekenning en de opdrachtverstrekking. We verblijven nu in een soort niemandsland. De oude indicatie is met de nieuwe aanvraag direct ingetrokken en het oude hulpmiddel moet direct ingeleverd worden. Een nieuwe indicatie is nog niet afgegeven. We kunnen dus letterlijk en figuurlijk even geen kant op. We tellen de dagen af. En dan heb ik nog het geluk dat er iemand luisterde….