De deur #parkinson #psp

We zetten hun verleden te koop. Hun huis. Hun tuin. Hun uitzicht op de wei en op het leven.
Het bord in de voortuin vertelt dat het hunne er is uitgeleefd. Dat het huis wacht op weer wat warmte in de kamers.  Op licht in de avond. Op deuren die opengaan en de lucht doen stromen.
Wat een stap. Wíj zetten zomaar hún verleden te koop. Terwijl zij uitzichtloos wachten op wat niet meer komt. Op elke dag een stap achteruit.
Samen met de deur van hun huis doe ik ook de deur dicht van een jaar schrijven voor Mantelzorgelijk. Een plek van troost en inspiratie die ik in het hart blijf dragen.
Dankbaar dat ik ziekte zinnen – en daardoor ook zin – mocht geven, dat woorden me het langzame afscheid hielpen uitspreken.
De deur dichtdoen van het schrijven doe ik nooit. Ik laat alleen het verleden wat losser en grijp mijn toekomst stevig vast.