Dementiehond bevordert welzijn patiënt

Een tijdje terug hebben we al eens in een blog verteld dat KNGF Geleidehonden was gestart met een  pilot dementiehonden, waarin honden worden ingezet bij jonge thuiswonende mensen met alzheimer. Inmiddels is die pilot afgerond.

KNGF kreeg van het Alzheimercentrum de vraag in hoeverre dementiehonden het verschil zouden maken voor jonge mensen –in de leeftijd van 45 tot 65 jaar- met Alzheimer. Zij kozen hierbij voor een interventieperiode, waarbij de cliënten zes keer op therapiebasis werden bezocht door een dementiehond en een begeleider van KNGF Geleidehonden.’

De cliënten mochten zelf kiezen wat ze wilden doen, en meestal werd dan gekozen voor een wandeling maken met de hond. Sommigen vonden het ook leuk om een spelletje met de hond te doen. Het opbouwen van een band met de hond was een belangrijk onderdeel van de bezoeken, die zo’n anderhalf uur duurden.

Bij mensen met Alzheimer kan het gedrag soms onvoorspelbaar zijn, KNGF trainden de honden er dan ook op om hierop goed te kunnen inspelen. Het is belangrijk dat de hond relaxt van aard is. Eigenlijk worden vooral de hondentrainers goed voorgelicht over hoe je omgaat met iemand met dementie. Wat is Alzheimer? Wat doet het met de patiënt? En hoe kun je hier het beste mee omgaan

De mensen met Alzheimer hebben een veilig gevoel bij de hond, kunnen zich beter ontspannen en hebben echt plezier gehaald uit de sessies met de honden. Aan het eind van de pilot kregen ze ook een foto van de hond, die een prominente plek in de woonkamer kreeg. Daaraan merk je ook dat ze het waardeerden. Uit de pilot komt niet naar voren dat de hond voor een significant verschil in kwaliteit van leven zorgt, maar laat wél een duidelijk effect zien op het welbevinden. Daar wil ik dan toch graag nog aan toevoegen dat ik inmiddels uit ervaring weet dat een verbetering van kwaliteit van leven wel degelijk waarneembaar is. Voordat mijn vader – die dementie heeft – zijn huidige hondje Spikey kreeg, ging hij op de bank zitten en bleef daar zitten. Vergat zijn eigen eten en drinken en was diep ongelukkig. Toen wij het aanbod kregen voor een al wat ouder Jack Busseltje, hebben we dat met beide handen aangenomen. Mijn vader is, sinds de hand er is,  een stuk gelukkiger en actiever, dan toen hij geen hond meer had. Hij laat uit zichzelf zijn hondje drie of vier keer per dag uit (ritme), geeft hem op tijd eten en drinken (en eet dan zelf ook)  is een stuk minder eenzaam.

Jammer dat er erg weinig deelnemers te vinden waren, want nu krijgt de pilot bij KNGF geen vervolg. Ook omdat ze merken dat er geen speciaal getrainde hond van KNGF Geleidehonden nodig is voor deze interventie. Een goed opgeleide huishond met een goede begeleider zou dit ook kunnen. KNGF draagt de gegevens nu over aan het Instituut voor Antrozoölogie, die vervolgonderzoek gaat doen. Waarschijnlijk gebeurt dit in samenwerking met de afdeling Psychiatrie van het VUmc. Dan kunnen bijvoorbeeld hondenscholen beter aansluiting vinden bij alzheimer- en ontmoetingscentra om dementiehonden te integreren in de dagbehandeling/-activiteiten.

Ik hoop echt dat er binnen niet al te lange tijd meer goed afgerichte hondjes geplaatst kunnen worden bij mensen met een vorm van dementie. Het maakt hen gelukkiger en meer zelfredzaam en uiteindelijk is dat ook weer gunstig voor alle mantelzorgers van deze mensen.

bron: Nursing.nl