De vergeten schat

Sinds enige tijd gebruik ik met regelmaat muziek tijdens de zorg momenten zo ook deze avonddienst.

Mijn avonddienst verloopt soepel, mijn telefoon met Spotify afspeellijst jaren 50 Nederlandse muziek gebruik ik hierbij het meeste voor tot nu toe, de meeste cliënten weten het al precies, en elke keer zie ik dan bij het aanzetten en mooie grote glimlach en er wordt veelal gelijk mee gezongen, het is gewoon een feestje om te mogen werken op deze manier.

Ik ben bij de volgende cliënt ik zet mijn auto op de parkeerplaats voor de deur. Bij deze cliënt ben ik na de Webinar van Ignar Rip nog niet geweest.

Ik zet de muziek op scherp, ik stap uit de auto en zie dat mevrouw me al heeft gezien de voordeur staat al op een kier.

Ik open de deur en loop door naar de kamer, ik begroet mevrouw en krijg ondanks het ongemak wat mevrouw heeft een glimlach en een vriendelijk goedenavond.

Mevrouw heeft erg veel pijn, dit komt door het scheef groeien van de rug, het korset en de pijn medicatie doen helaas niet waarop we gehoopt hadden en helaas zijn er nog weinig andere opties over als uiteindelijk alleen het ophogen van de pijn medicatie.

Ik vraag mevrouw of ze van muziek houd, mevrouw knikt ja en ik geef aan dat ik dan tijdens het omkleden een gezellig muziekje op de achtergrond zal aanzetten.

Ik druk de play knop in en als de eerste tonen van de muziek zich laten horen kijkt mevrouw me met een scheef hoofd aan en zegt lachend hee ik ken deze muziek, oooo dat is lang geleden……..en je begint zachtjes mee te zingen. Dit heb ik al lang niet meer gehoord wat mooi dankjewel.

Je ogen glinsteren en een glimlach op het gezicht en je bent ontspannen en het belangrijkste even weg van je ongemak.

Ik help je met omkleden voor de nacht terwijl jij mee zingt met de liedjes, het doet je zichtbaar goed.

Als je omgekleed bent en ik bij je aan de eettafel kom zitten zeg je ineens, ik hou van muziek. Vroeger schreef ik alle liedjes op in een schriftje. Je lacht een beetje verlegen ja stom he.

Ik vind dit helemaal niet stom sterker nog ik vind het geweldig dat de muziek jou een mooie herinnering terug brengt die je eigenlijk vergeten was of in ieder geval nooit meer aan dacht.

Je verteld dat je toen je 15 jaar was je liedjes op schreef in schriftje en daar dan ook plaatjes bij plakte, vroeger had je niet veel om handen en de muziek opschrijven was een leuk tijdverdrijf.

En dan vertel je dat je de schriftjes nog steeds hebt en er nu door de muziek ineens weer aan moet denken. Ze liggen op zolder en je weet zelfs precies waar, maar kan/mag zelf de zolder niet meer op. Ik word er helemaal blij van, hoe mooi is dit…..

Helaas heb ik vandaag niet zoveel tijd maar ik beloof je dat ik ze de volgende keer voor je van de zolder zal halen, want net als jij wil ik deze schriftjes heel graag zien.

Je bedankt me voor de mooie herinneringen en de muziek, ik wens je een fijne avond en welterusten voor straks, aan de mooie glimlach en twinkeling in je ogen te zien denk ik dat dat vandaag geen probleem zal zijn.

De volgende avonddienst begin ik wat eerder en zorg dat ik mijn pauze moment bij jou kan nemen, dan kan ik je schriftjes waar ik inmiddels erg nieuwsgierig naar ben geworden voor je van zolder halen.

De muziek staat weer scherp en je deur weer op een kier, en je schriftjes zijn al van zolder.

Je broer heeft ze deze week al voor jou van zolder gehaald en jullie hebben samen door de schriftjes gebladerd en hebben herinneringen opgehaald en liedjes uit de schriftjes gezongen.

Daar liggen ze dan op tafel de oude schriftjes uit 1955 en 1956 volgeschreven met liedjes in Nederlands en Engels (of iets wat er op moet lijken) in een mooi handschrift, hier en daar extra opgeleukt met plaatjes van filmsterren of zangers en zangeressen uit die tijd. Ik hou van deze nostalgie maar vooral dat ik mag bladeren ik iets wat door jou gemaakt is in je pubertijd, heel bijzonder.

En dan komen de verhalen los, jullie gingen vroeger altijd dansen…nee niet in de danszalen want daar waren jullie te jong voor en dat mocht ook niet van vader en moeder. Jullie hadden dansfeestjes thuis met vrienden, vaak werd dit bij jullie thuis gehouden.

Je verteld dit met een ietwat ondeugende glimlach je geniet zichtbaar van de oude herinneringen en ik, ik mag meegenieten en ik leer je nu op een hele andere manier kennen.

Mede door de woningnood in 1958, trouw je en verhuis je op je 21ste naar Nieuw-Zeeland , de zussen van je man wonen daar dan al. Jullie werken er hard en krijgen er 3 kinderen. Jullie hebben een goed lopende Take Away winkel bij het strand. Na 18 jaar komen jullie wegens ziekte van je man weer terug naar Nederland wat voor de oudste kinderen best moeilijk was omdat deze midden in de pubertijd zaten.

Nu ben je oma van 13 kleinkinderen en ook je eerste achterkleinkindje is geboren. Helaas is je man al 18 jaar geleden overleden.

Ik zie dat je het fijn vind de oude herinneringen op te halen en ik vind het super leuk ze te horen.

Ik maak nog een paar foto’s van je bijzondere schriftjes, je lacht erom ik denk dat de kinderen ze straks als ik er niet meer ben gewoon bij het oud papier gooien, allemaal rommel zullen ze zeggen……….ik mag toch hopen dat deze oude bijzondere schriftjes niet bij het oud papier belanden maar ergens en door kinderen of kleinkinderen gekoesterd gaan worden.

Helaas is de tijd echt om, ik zal mijn route moeten voortzetten al heb ik het idee dat je nog uren kan doorvertellen. Nog maar is vaker met een muziekje mijn koffie pauze bij jou nemen.

We nemen afscheid, je bedankt voor de fijne gezellige avond, ik kan je zeggen dat het geheel wederzijds is.

Weer een heel bijzonder zorgmoment door de muziek met de 15-25 regel.

Wil je meer weten over het inzetten van muziek in de zorg en net zulke leuke fijne en ontspannen mooi en waardevolle zorgmomenten als mij mee maken en waarom muziek zo waardevol is zeker bij bepaalde ziekte beelden, neem dan eens een kijkje op https://www.alzheimermuziekgeluk.nl.