De politiek moet Zorg weer op 1 zetten!

Morgen Tweede Kamerverkiezingen. Hebben jullie de verkiezingsdebatten de afgelopen weken een beetje gevolgd? Ik wel en eerlijk? Ik maak me enorm veel zorgen over het thema Zorg.

De focus van campagnes van politieke partijen verschilt natuurlijk per verkiezing. Vaak wordt de verkiezingsagenda bepaald door de belangrijkste zorgen en kwesties die op dat moment volgens politici in een land spelen. Maar jeetje, wat hebben zij zich dit keer vergist. Niet het klimaat maar de Zorg baart Nederland veel zorgen.

Zorg kwam veel te weinig voor in hun campagnes, laat staan dat het over mantelzorg ging. Op het laatst werd er door de Christen Unie nog wel een vrij vaag meldpunt opgezet, waarvan je je kunt afvragen of dat nou echt helpt of dat het meer voor de bühne was. 5,2 miljoen stemmers meer of minder voor je partij is natuurlijk niet niks.

Ik wijt het gebrek aan focus op de gezondheidszorg in verkiezingscampagnes echt aan institutionele aspecten van de politiek, zoals de manier waarop beleidsbeslissingen worden genomen of de macht en invloed van belangengroepen in de politiek. De markt is groot en machtig. Er verdienen momenteel meer mensen AAN dan IN de zorg. Niet best en behoorlijk zorgelijk. Zeker voor de steeds groter wordende groep mantelzorgers die daardoor nog meer GRATIS zorg moeten gaan verlenen.

Ook het grote Zorgdebat van 13 november j.l. in het Beatrixtheater in Utrecht heeft me weinig vertrouwen gegeven. Sarike de Zoeten, een van onze gastbloggers en aanwezig bij het bewuste debat, schreef het zo mooi in een LinkedIn bericht:

“De enige die leek te weten waar het debat zorg-breed over moest gaan, was Fleur Agema. Niet mijn partij, maar wel een vrouw met passie voor de zorg, voor de patiënten en voor eenieder die zorg nodig heeft en ‘cliënt’ genoemd wordt. En Nickie Pouw-Verwey was helemaal ingevoerd, maar niet op de gehandicaptenzorg. De rest leek meer te putten uit herinneringen aan de bezoekjes bij oma, het pannetje soep dat hun moeder bracht bij de buren, of de geleerde stof uit een zorg opleiding of korte cursus zorgpolitiek. Werkelijke kennis over de diversiteit in zorgvragen en zorgdomeinen kwamen voor zover aanwezig, niet uit de verf. Enig besef over de consequenties van de huidige realiteit nu en in de toekomst is voornamelijk gericht op de #ouderenzorg, #ziekenhuiszorg en #mantelzorg. Toch worden exact dezelfde problemen al zeker 10-15 jaar in elk zorgdomein, #WMO, #WLZ, #Zvw én #GGZ, ervaren.

Zorg is voor de ‘rijken’. Rijk door het hebben van een grote familie, rijk omdat er een huis is wat ‘opgegeten kan worden’ of rijk door een groot banksaldo/bezittingen. Wie geen van de bovengenoemde heeft, zal net als ik, zich grote zorgen maken.”

Ik was niet aanwezig in Utrecht maar heb het debat wel terug zitten kijken. Mijn conclusie? Ik ben het volledig eens met Sarike. Moet je indenken:  slechts 2 van de 9 aanwezige politici was écht op de hoogte van de werkelijke problemen in de professionele en informele zorg. Het is duidelijk dat de focus bij deze 7 niet op de Zorg ligt. Heel zorgelijk want dat zegt veel over hoe toekomstig zorg- en mantelzorgbeleid er in ons land uit kan gaan zien.

Ik vraag me steeds meer af wat er toch in vredesnaam met onze duizenden signalen van de afgelopen jaren is gebeurd? We zijn bij kamerleden op bezoek geweest, hebben mailacties gedaan en de pers opgezocht om tot hen door te dringen. En natuurlijk was daar ook ons manifest, dat we in oktober mochten komen aanbieden aan Tweede Kamerleden. Input genoeg maar er wordt blijkbaar niets concreets mee gedaan.

Het is dus essentieel dat mantelzorgers hun ervaringen blijven delen en met elkaar nog harder gaan pleiten voor de ondersteuning en erkenning die zo nodig is. Alleen door ons te organiseren en door als grote groep mantelzorgers contact te blijven leggen met politici, kunnen we wellicht een verschil maken in het beleid ten aanzien van zorg en ondersteuning. Lotgenoten, deelgenoten en bondgenoten, het is nog harder nodig dan gedacht. Word daarom nu vriend van Mantelzorgelijk! De Zorg moet in Nederland echt weer op 1 komen te staan en niet als onbelangrijk thema onder aan de politieke prio lijstjes.
Geen van ons wil toch dat onze kinderen of kleinkinderen net zo moeten zorgen als wij doen en deden?

;