De kracht van Vriendschap

De kracht van Vriendschap 

Hier op het platform wordt het online lotgenotencontact met regelmaat aangehaald en hoe je je als vriend aan kunt sluiten om ook jouw lotgenoot te ontmoeten voor een tof gesprek in een veilige omgeving. Je kan erover van alles en nog wat “praten” zonder vooroordelen van- en over ander(en) Kort gezegd: niets is vreemd! Dat ik daar zo laaiend enthousiast over ben steek ik niet onder stoelen of banken en misschien denk je nu zelfs wel “komt zij ook weer aan, nu weet ik het wel een keer” Zou het mij zelfs nog voor kunnen stellen ook! Toch wil ik het er in dit blog nog eens over hebben en weet je waarom?

Het steekt mij dat het belang hiervan niet voldoende wordt gezien, niet door beleidsmakers, niet door de gemeenteambtenaren maar ook nog niet voldoende door volgers op de social mediakanalen. Mantelzorgelijk heeft een enorm grote aanhang en heel wat vrienden, maar wat mij betreft kunnen dit er nooit genoeg zijn: hoe meer hoe beter en hoe sterker we staan met elkaar.

Wat ik nu wil proberen is om hen (die er nu nog aan twijfelen) ervan te overtuigen om zich ook aan te sluiten als vriend of iemand een vriendschap cadeau te doen als waardering voor zijn/haar goede zorg. Het hoeft je maar 0,83 cent per maand te kosten.. Daarvoor geef je jezelf of je mantelzorger een waardevolle ondersteuning, daarmee krijgt iemand verlichting in het mantelzorgen. Ik kan en wil dat beamen door hieronder nog net iets meer van mijzelf bloot te geven.

Binnen mijn eigen sociale kring sta ik bekend als iemand die vrij sterk en optimistisch is, bij wie je altijd terecht kunt en die de zon wel weer door de donkere wolken ziet schijnen. Dit beeld van mij heb ik zelf zo gecreëerd, maar ik ben natuurlijk niet voor niets ooit eens op dit platform terecht gekomen hé? Ik hield mij sterk omdat ik wel moest (eigen gevoel) …

De dag dat mijn moeder plots overleed waren wij als gezin compleet lamgeslagen, het werd gelijk de dag dat ik geen nacht meer in mijn eigen huis heb geslapen ivm de zorg voor mijn vader, het werd de dag dat mijn ondersteunende zorg intensieve zorg werd. Aan rouwen om haar verlies kon ik niet eens beginnen, mijn vader had zorg nodig, er moest van alles worden geregeld privé en op mijn werk: ik ging op de automatische piloot.

Het verdriet bij ons wou ik verzachten door mij als “oudste” sterk te houden voor hen. Als je bedenkt dat iedereen er juist van overtuigd was dat ik zou instorten na haar overlijden, daaraan kun je denk ik wel inschatten hoeveel ik binnen heb gehouden. Huilen moest en deed ik wel, maar altijd buiten zicht van anderen. Ik kende alle trucjes om een rood behuild gezicht in rap tempo weer te normaliseren.

Zoals dat gaat na het overlijden van een dierbare, op een gegeven moment gaat het leven weer “gewoon” door en pakt iedereen zijn/haar eigen leven weer op. Behalve ik, mijn leven was ineens wel wat anders geworden dat was nu samen met mijn vader. En voor hem deed ik alles om het zo aangenaam mogelijk te maken, en dat is (achteraf gezien) niet goed geweest. Het opgekropte verdriet, de stress, de zorgen en mijn eigen fysieke en mentale gezondheid: het kon niet langer zo doorgaan.

En ergens daar in die tijd kwam Mantelzorgelijk onder mijn aandacht, hoe ik op de site ben gekomen? Geen idee… Waarschijnlijk toch een artikel wat mijn aandacht trok, maar ik was gelijk fan en volgde het platform trouw. Zelf schrijven deed ik toen nog helemaal niet, ergens begin 2016 begon ik zo af en toe met een reactie plaatsen onder een blog of opiniestuk. Wat een herkenning vond ik in de verhalen van o.a. Marjolijn en Fatos in de zorg met hun vaders, Margreet met haar moeder. Verheugde mij op voorhand al op een nieuwe dag met nieuwe informatie/berichten, zo was het echt!

Mede door alle info die ik nu dus hier verkreeg ben ik aan gaan kloppen bij de welzijnsorganisatie hier in mijn gemeente, mijn vaders gezondheid ging steeds meer achteruit en ik kon het mij niet veroorloven om nog minder te gaan werken dan ik al deed. Ik ging voor het eerst vragen om  hulp/ondersteuning in de zorg voor mijn vader. Lang verhaal kort, de dame wist het zelf ook niet hoe te organiseren en ze zou het kortsluiten met een collega.

Een aantal dagen later kwam ze met een oplossing: ze zouden mij kunnen voorstellen aan het hoofd wijkverpleging om samen met haar een oplossing te vinden. De “grap” was dat die toen al jaren bij ons over de vloer kwam, dat was juist diegene die mij vertelde dat het team de zorg voor mijn vader niet meer kon waarborgen………Mijn roep om hulp had dus totaal geen zin!

Nee, dan hier: hier voel ik mij thuis. Nog steeds, na een jaar zonder mijn vader zonder mantelzorg ben ik nog te vinden op het forum. Nu “praat” ik met (mede)lotgenoten over rouw en alles wat daarbij komt kijken, nu “luister” ik naar de mantelzorgen van andere lotgenoten in de hoop hen als mantelzorg veteraan zo goed mogelijk te kunnen adviseren indien gewenst. Nu sta ik in mijn kracht en dat heb ik grotendeels te danken aan het platform Mantelzorgelijk, mijn lotgenoten, maar in het bijzonder aan team M&M. Deze vrouwen knokken ervoor om het voor mantelzorgend Nederland beter geregeld te krijgen!

Wat is de waarde van vriendschap?

• Een vriendschap kan van grote waarde zijn en draagt bij aan allerlei aspecten die samenhangen met ons mentaal welzijn
• Vriendschappen creëren een gevoel van verbondenheid en sociale steun
• Je hebt iemand om je worstelingen mee te delen maar ook om successen mee te delen!