
Dag van de mantelzorger 2020
Een filmpje van de wethouder om mantelzorgers te bedanken. Ik hoor veel maar voel weinig. Een tasje die ik mag ophalen (geen tijd)
… toevallig woont de communicatieadviseur bij mij om de hoek. Stapels papieren en ah fijn ook een doosje Merci
. Het aanbod aan informatie duizelt me. Ik flikker het in de papierbak #sorrynotsorry wie verzint dit? VWS start weer een campagne #whocares?


Ik wandel ‘s avonds naar AH en waardeer mezelf met een bloemetje
. Ik werk hard deze week en zoek naarstig een moment in mijn week om papa te kunnen bezoeken. Spontaan kan niet want de digitale agenda geeft aan dat mijn tijdsvoorkeur niet beschikbaar is.

Een interview verzoek want je kan er andere mantelzorgers mee helpen. Doen of niet doen? “Je krijgt er mooie foto’s voor terug.”
Een toneelstuk met 0,0 diversiteit, waar kan ik mezelf toch herkennen?
Een training geven voor mantelzorg consulenten “hoe bereik je migranten mantelzorgers?”. Ik kan niet wachten! Hoe trots zou mijn mama zijn dat ik van mijn verdriet mijn werk heb gemaakt.
Als mantelzorger ben ik super eenzaam. Wie vindt mij? Ik zoek zelf. In het land van papier en regels doemt zgn. ondersteuning als een fata morgana op. Maar keer op keer blijkt het een illusie.

5
2 opmerkingen
Leuk
Opmerking plaatsen
Delen
Ja, ja, ja!
Zo voelt het!
Ik hoef geen “week of dag van de mantelzorg met allerlei activiteiten waar ik als werkende mantelzorgende oppas oma toch geen tijd voir heb”
Ik hoef geen pasje met allerlei “leuke kortingen voor een kop koffie of poffertjes waar ik alleen naar toe moet omdat ik nu eenmaal werkende mantelzorgende oppas oma ben”
Gesprekken genoeg gevoerd als ik weer eens even overbelaste mantelzorgende oppas oma ben maar uiteindelijk sta ik er, voor mijn gevoel, toch alleen voor.
Ja, ja, ja!
Zo voelt het!
Ik hoef geen “week of dag van de mantelzorg met allerlei activiteiten waar ik als werkende mantelzorgende oppas oma toch geen tijd voir heb”
Ik hoef geen pasje met allerlei “leuke kortingen voor een kop koffie of poffertjes waar ik alleen naar toe moet omdat ik nu eenmaal werkende mantelzorgende oppas oma ben”
Gesprekken genoeg gevoerd als ik weer eens even overbelaste mantelzorgende oppas oma ben maar uiteindelijk sta ik er, voor mijn gevoel, toch alleen voor.
Zoooooooo herkenbaar! Druk met mantelzorgen en dan ook nog in corona-tijd. Je mag niks meer, je kunt niks meer en je kunt ook niet meer.
Hier is het nóg triester overigens. Normaal gesproken een gezamenlijke activiteit met koffie en gebak of een gezamenlijke brunch waar de burgemeester dan ook nog even komt shinen maar dit jaar nog niet eens een filmpje. Geen aandacht via Facebook aan de dag van de mantelzorg vanuit de gemeente (let wel, alle andere instanties hebben er breeduit mee geëtaleerd!) maar ik moest zelfs gaan vragen bij de gemeente of er überhaupt nog iets kwam. Ja, maar omdat, corona, vertraging, postnl vertraging, het komt eraan…. Nou, een lullig briefje met de mededeling dat er een bedrag op mijn rekening wordt gestort en een halfslachtig dank-je-wel-dat-u-zo-uw-best-doet. Zo teleurstellend!