Brief van een jongvolwassene

Het verhaal van Tamara van der Steen is een schrijnend verhaal over de vertrouwensband die je hebt als kind met je hulpverlener of arts.
Op het moment dat je 18 wordt, verandert de wereld.
je past niet meer bij de huidige hulpverlener of je moet, zoals in het geval van Tamara, naar de afdeling ‘volwassenen’.
Je ouders zijn eigenlijk niet meer welkom bij de gesprekken en je moet alles zelf zien te regelen.
Waarom is deze zorg geen maatwerk? De gevolgen kunnen wat mij betreft desastreus zijn.
Bovendien moet je als jongvolwassenen helemaal overnieuw beginnen. Je kunt opnieuw alles uitleggen, je moet maar het vertrouwen zien te krijgen in je nieuwe hulpverlener of arts.
Dat alles naast het feit dat ook de andere zaken jouw kant opkomen als je 18 wordt.
In het ergste geval geeft zo’n jongvolwassene er de brui aan en laat de hulpverlening zitten. Dan verdwijnen ze toch echt onder de radar!
Als je een tandarts hebt waar je van kinds af aan al komt, dan zegt die tandarts toch ook niet: “Tja, nu moet je op zoek naar een andere tandarts?”
Wij volwassenen dienen deze signalen serieus te nemen want dergelijke signaleren horen wij vaak.
Wil je het hele verhaal lezen van Tamara? Klik dan hier…