Birgitta schrijft over mantelzorg: ” Ik wil graag ook 8 uur slapen!”

Onze buurman van 58 heeft Parkinson – hij wordt binnenkort geopereerd – heeft de hele winter, met zijn 58 jaar!,  al in het verpleeghuis vertoeft. Inmiddels is hij weer thuis. Met (zowaar) de juiste indicatie. Maar ja de thuiszorg kan niet leveren – met name in de weekenden. Resultaat: met een poultje van buren en vrienden hebben we een rooster opgesteld. Wie blijft slapen, wie er overdag helpt.

Mijn vader, bijna 80, heeft Alzheimer. Vooral mijn moeder, bijna 77,  heeft er een hele zware kluif aan. Gelukkig mag hij 2 dagen naar de dagverzorging. Voor mijn moeder heel fijn, voor mijn vader een nogal dubieus genoegen. Maar het is wat het is. En ik? Ik rijd heen en weer tussen Bussum en Nederhorst den Berg (20 minuten heen – 20 minuten terug). Met boodschappen, samen met mijn moeder, voor de financiën, voor allerlei andere zaken die fijn zijn maar ook moeten. Heel grappig overigens al die mantelzorg regelingen van gemeenten. Maar zodra jezelf als mantelzorger in een andere gemeente woont wordt het toch wat lastig. Het is wat het is.

Mijn dochter van 8 – ja die heeft zo haar aandacht nodig. Wij, haar vader en ik, hebben 8 jaar besloten geen gebruik te maken van BSO en wat voor zaken dan ook. Voor je het weet is ze 12 en (op) weg, de grote wereld in. Dan maar iets minder inkomen – genieten van en met elkaar. Voor je het weet zijn kleine meisjes groot.

De andere kinderen (27 en 26) hebben ook hun aandacht nodig en bij tijd en wijlen hun problemen, zorgen en vragen – moeder zijn stopt nooit.

Tot slot – wij hebben samen een eigen bedrijf, er moet gewerkt worden. Voordeel is dat ik heel flexibel kan zijn met het indelen van uren en tijd. Maar ja het werk moet wel gedaan. In de vakantie werken wij bijvoorbeeld gewoon door. “ja maar, vakantie is vakantie, dan moet je toch gewoon ook niets kunnen doen?!” Hoe dan? Ik vind het al een heel ding om weg te gaan en mijn moeder ‘achter te laten’ zonder directe hulp in de buurt. Gelukkig is de oudste dochter niet gelijk op vakantie.
En oh ja … ik was ook nog voorzitter (vrijwilliger) van twee verenigingen

En dan lees je een bericht in het Parool[1]Amsterdam gaat miljoenen bezuinigen op mantelzorg…
Mijn mond valt wagenwijd open. Hoe is het toch mogelijk?
Ik heb zelf jaren als ergotherapeut in verpleeghuizen gewerkt. Ook toen waren er wachttijden en wachtlijsten. Het beroep op de mantelzorger was alleen niet zo structureel en vastgelegd in regelgeving. Het trieste is dat bovenop dit alles bij gebrek aan personeel de zorg ook nog niet goed geleverd kan worden….

Met grote zorg kijk ik naar de toekomst…. Hoe gaan we dit allemaal rondbreien? Is het een idee om 36 uur in één dag te gaan stoppen? Kan ik in ieder geval ook 8 uur slapen …..  Heb ik op termijn ook geen mantelzorg nodig 😉

[1]https://www.parool.nl/nederland/amsterdam-gaat-miljoenen-bezuinigen-op-mantelzorg~b4a4a3ff/?fbclid=IwAR1H1nv7vpzODfqHwx2I2Cn2NPNwePfZSc_oWPAKUluqdteP9rIjTDTOxMA

Birgitta Boonacker