Besmet en beroerd

Tweeënhalf jaar hebben we Corona buiten de deur weten te houden. Na de besmetting van mijn moeder in maart 2020 zijn we zo voorzichtig geweest. We kwamen nergens en bleven overal op afstand. En op het moment dat er geen maatregelen meer waren, ging het virus bij ons los.

Ik voelde me niet lekker en deed voor de zekerheid een zelftest. Mijn hart zonk in m’n schoenen toen ik direct de twee strepen zag verschijnen. Hoe dan? Paniek overviel me. Waar had ik het opgepikt? En erger nog, wie had ik inmiddels zelf besmet?

De dag ervoor was ik nog uitgebreid bij mijn moeder en broer geweest. Google vertelde me dat ik toen al besmettelijk was. Mijn enige houvast was de gedachte dat ik daar op afstand was gebleven. Ik had ze niet gekust of geknuffeld. Maar mijn man en dochter wel.

En zo kwam ik tijdens de hittegolf in isolatie terecht. Ik werd zieker en zieker. Zo slecht had ik me in jaren niet gevoeld. Het is dus echt niet zomaar een griepje. Mijn temperatuur liep op, mijn saturatie ging omlaag en het hoesten was verschrikkelijk. Na een week werden de klachten wat minder, maar ik bleef ziek.

En toen testte mijn man positief en vlak daarna mijn dochter. Het hele mantelzorgteam zat in isolatie, wat een drama. Het hitteprotocol werd afgekondigd met de mededeling dat we nog beter op onze kwetsbare naasten moesten letten. We konden geen kant op. Naast de gevolgen van de besmetting, voelde ik me ook nog eens beroerd en bezorgd over mijn familie.

Gelukkig hebben de mensen van de thuiszorg steeds gezorgd dat er voldoende drinken en eten klaarstond. Ze hebben dagelijks gecheckt of alles goed ging en via het logboek kon ik meelezen. Maar dan merk je pas hoeveel je als mantelzorger doet voor het welzijn van iemand. Onze isolatie betekende ook hun isolatie.

Nu zijn we twee weken verder en mag ik weer naar buiten. De meeste klachten zijn inmiddels verdwenen, maar die enorme vermoeidheid blijft. Dit heeft een behoorlijke impact op mijn dagelijks leven en op het zorgen. Niemand kan me vertellen hoelang dit nog gaat duren. Dus richt ik me met m’n dagelijkse energie op het welzijn van ons allen. Hoe beroerd dat soms ook gaat.