Ben jij veranderd door mantelzorg?

Deze vraag van zag ik ineens langskomen op social media. Het was een berichtje van Fatos, hoe zij van een blij meisje veranderde in een boze mantelzorger. Ze eindigde het bericht met deze vraag. De vraag liet me niet meer los. Want in hoeverre ben ik veranderd door mantelzorg?

Het eerste wat in me opkomt is dat ik mijn onbevangenheid ben kwijtgeraakt. Het diepe geloof en vertrouwen dat alles goed komt. Het komt altijd wel goed, maar zeker niet meer vanzelf. Vooral de laatste jaren heb ik het gevoel dat ik voor alles moet strijden. Het leven is voor mij onvoorspelbaarder en onzekerder geworden. Kwaliteit van leven is niet zomaar meer de norm.

Maar ook de verantwoordelijkheid die met mantelzorg komt. Ik voel met veel meer de bewaker van het welzijn van mijn familie dan ooit tevoren. Dit brengt een chronische alertheid met zich mee. Altijd aan staan om te checken of iedereen de afspraken wel nakomt. Kijken of alles is gedaan of gewoonweg mijn eigen lijstjes uitvoeren. Altijd die mentale druk.

Het gevolg hiervan is dat onbekommerd genieten en ontspannen geen vanzelfsprekendheid is. Niet zomaar in de auto stappen en doen wat je zelf wilt doen. Nee, altijd eerst kijken of alles geregeld is en anders voorbereidingen treffen. Mantelzorg haalt voor een deel de spontaniteit uit het leven. Alles moet gepland worden. Dat vind ik soms best lastig.

Maar als ik het omdraai, dan heeft het me ook wat opgeleverd. Ik had anders nooit van mezelf geweten dat ik zo sterk en vasthoudend kon zijn. Dat ik door kan gaan tot het gaatje. Dat ik ook kan genieten van de kleine dingen in het leven. Van fijn contact met mijn dierbaren. Van een helpende hand of van een lieve vraag. Het hoeft niet meer groots en meeslepend, een beetje rust is al fijn genoeg.

Mantelzorg heeft mij dus zeker veranderd. Soms ten goede, maar soms ook ten kwade. Het heeft mij nieuwe toppen en nieuwe dalen gebracht. Hoe ben jij veranderd door mantelzorg?