Beers wereld: observeren, bestuderen en vaak gewoon gokken

Als ik Beer moet beschrijven doe ik dat altijd vanuit mijn eigen visie. Echt een goed beeld kan hij natuurlijk alleen zelf geven maar de pest is dat hij niet erg veel over zichzelf praat.

Zo is het altijd observeren, bestuderen en vaak gewoon gokken hoe hij er op staat.

Gelukkig wist ik al snel dat ik niet een normaal kind had gekregen maar een behoorlijk bijzonder exemplaar.

Toen hij klein was bestond er nog een smartphone waarmee je altijd foto’s kon maken. Ik had wel altijd een klein digitaal cameraatje bij me om zijn wandelgangen vast te kunnen leggen.

Ik merkte snel genoeg dat het mij veel houvast gaf om mijn verdere studie naar Beer grondig uit te kunnen voeren.

Want een open boek is hij nooit geweest.

Zo heb ik wel eerder omschreven hoe Beer speelde vroeger. Duplo blokjes werden getold op een salon tafeltje en blokjes met cijfers eindeloos in rijtjes of torentjes gelegd.

Hij varieerde dan ook van 1 naar 10 en van 10 naar 1.

Letters van het alfabet werden op een rij gelegd en ook andersom van Z naar A toen hij 3 was.

Hij deed dit over de hele dag honderden keren achter elkaar terwijl hij een speelgoed computer de woordjes liet uitspreken. Natuurlijk stoorde de geluiden mij wel eens maar ik was erg dankbaar dat hij zo’n motivatie had om zichzelf bezig te kunnen houden.

Hij had altijd een pen bij zich in de vorm van zijn vinger om overal cijfers en letters te kunnen tekenen. Het strand was 1 groot blank vlak om eindeloze combinaties te kunnen maken.

Auto’s werden bestudeerd, merken gecategoriseerd en al snel had hij met 4 jaar door dat Volvo een hele reeks nummers had van type auto’s. Mazda was ook een favoriet. Lijsten werden getekend van alle merken met het type nummer naast het vele wandelen langs de huizen. Zo heeft hij zich leren tellen. Want vaak zat er een getal 2 tussen die huisnummers.

Technisch lezen begon hij te leren vanaf een jaar of 2. Verkeersborden hielpen hem vast te stellen waar we waren. Ook de bordjes langs de snelwegen waren opzichzelf ook al fascinerend voor de kleine Beer. Een letter en een cijfer in combinatie zoals de A4, A10, N44 etc.

Het was natuurlijk altijd een verassing voor mij wat hij bedoelde hoor. Maanden scheurde hij stukjes papier in rechthoeken, achter elkaar om ze op een rand ergens met plastic of spuug op te willen plakken. Pas weer later kon hij er alle afritten van de snelwegen op schrijven en had ik door dat het dus verkeersborden waren.

Hij begon ook met het overschrijven van woorden die hij in de vele boekjes en computertjes vond. Een laptop was voor hem het begin van het uitschrijven van die woorden en uiteindelijk volle zinnen. En dat terwijl hij maar een paar noodzakelijke woordjes kon zeggen die zelden in een zin geplaatst werden.

Hij noemde voornamelijk cijfers achter elkaar op.

Een keer, hij was een jaar of 5, bleef hij maar negen zeggen (9). Hij zei het alsof hij met een zwaar limburgs dialect sprak (het uitspreken van letters was toen nog een dingetje). Voor ons in de drukke winkelstraat liep een hele grote zwarte meneer die na een aantal keren 9 uit Beers’ mond verstoord achter zich keek. “Ja, Beer 9!! goedzo!” zei ik maar met een klein lief stemmetje, eigenlijk bedoelt voor die meneer.

Toen Beer een jaar of 12 was begon hij door te krijgen dat het uitschrijven van zijn dagschema’s ook erg handig zou kunnen zijn. Hij maakte in zijn computer en op papier vele lijsten duidelijk wat hij zou willen gaan doen. Dat waren dus de noodzakelijke dingen zoals opstaan en aankleden maar vooral de cijfers en letters die hij wilde gaan kopen en waar hij daarna met ze zou willen spelen.

Hij nam mijn beheer omgeving in mijn computer van autiplan over in de computer en beheerste de vaste dagen voor zijn bezigheden.

En nu hij net 18 jaar is heb ik pas sinds kort door dat al die cijfers voor hem de titels betekenen van de hele reeks Thomas de trein DVD’s. Wonderbaarlijk dat hij dat nu pas duidelijk heeft gemaakt. Ook waarom hij mij nu wel een inkijkje wil geven in zijn hoofd.

Tegelijkertijd biedt dat voor mij het begin van misschien wel een hele nieuwe wereld van Beer en gaat het boek nu steeds, hopelijk, meer open.

Toch zal hij nog vaak een raadsel blijven Maar ik hou van raadsels. Anders is het leven maar saai.