Beers wereld: ‘Bekakt engels’

Afgelopen weekend heb ik mogen ervaren dat 2 Beren weekend dagen er best inhakken. Die 3 zaterdag-opvangdagen  per maand van de afgelopen jaren waren toch best noodzakelijk heb ik gemerkt. Ik kon dan zo mijn energie bewaren om de hele zondag als ‘Beerdag’ te gebruiken en van 1: bos naar een stuk of 15 andere activiteiten een leuk dagje voor Beer te kunnen verzorgen. Nu nog kijken hoe ik die 2 zaterdagen per maand erbij tot een wat rustigere dag kan maken zodat ik niet snak naar maandag als het zaterdag avond is.

Ook heeft Beer weer iets nieuws. Hij kijkt al zijn hele leven erg veel engelse filmpjes van Thomas de trein en de Teletubbies op Youtube en tegenwoordig klinkt hij als een echte bekakte brit die zijn cijfers benoemt met de kleur die ze hebben. Soms hoor ik een korte zin in foutloos engels over wat de Tubbies gingen doen.

Kleuren zijn nu erg belangrijk voor Beer en hij vraagt mij dan ook vaak om bevestiging van bijv een grote opblaas gouden 3 dat die volgens hem eigenlijk “Brown” is. Ik zeg dan terug dat hij “golden brown” is of “brown and golden, Beer”. “Groen”! Zegt Beer bij een plastic cijfer wat hij met vetkrijt groen heeft ingekleurd. “Groe..”. Daarna omdat ik zijn woorden vaak voor hem moet invullen.

Erg leuk hoor die ABA en DTT drillingen van vroeger waar we 10 uur per week aan het trainen waren om Beer vaardigheden aan te leren. Nog steeds met 18 wil hij graag dat ik zijn woorden af maak.  Meestal zeg ik na hem eerst te willen belonen dat hij zelf moet praten. Meestal lukt dit ook maar daarna gaat hij gewoon weer verder, mij als verlengstuk gebruiken alsof ik zijn Vtech computertje ben waar hij tig keer op de knopjes drukt.

Ook heeft het natuurlijk te maken met de draagkracht en lichamelijke gesteldheid waar ik mij op dat moment in begeef om hem op een zachte manier te kunnen bedienen van wat hij nodig heeft. Die draagkracht is niet oneindig maar rekt wel ver, tenminste naar het volgende logeerweekend wat morgen alweer begint. Die 2 weekenden per maand zijn wel echt een uitkomst al moest ik mezelf de vorige eerste keer streng toespreken hem niet al op zaterdagavond te willen ophalen. Het was wennen om hem van vrijdagochtend tot maandagmiddag niet te zien. Maar wel nodig. Het bijzondere is dat Beer zich er naar gedraagt alsof hij al langer bij het nieuwe huis logeert en dat tweede weekend ook zeer normaal vindt. Misschien komt dit ook omdat hij die maandag na het logeren extra naar de feestwinkel mag, dat zou vast wel, denk ik.

Nu Beer altijd op mijn eigen laptop in de oude foto’s zit te kijken merk ik steeds meer op hoe belangrijk het is geweest om zo veel mogelijk vast te hebben gelegd. Wat wel een dingetje is voor mij is dat Beer dan wel volwassen is nu met zijn 18 maar zijn belevingswereld niet. Blijkbaar heeft hij erg genoten van alle bezoekjes aan mijn vriendinnen met kinderen in de leeftijd van zijn zusje. Hij bekijkt de foto’s alsof hij Teletubbie filmpjes ziet van kinderen die naar de speeltuin gaan. Dan benoemt hij wie hij ziet en wat ze doen. Als we langs de huizen van die vriendinnen rijden wil hij graag in koor met mij ze gedag roepen, wat ik dan braaf mee doe. Het pijnlijke hier van is alleen dat al die kinderen van mijn vriendinnen net zoals het zusje nu brugpiepers zijn en niet meer naar de speeltuin willen. Ze zitten in de Starbucks ‘Tiktoks’ te maken waarschijnlijk.

De bezoekjes van het kletsen en koffie drinken van mij met Beer erbij terwijl zijn zusje lekker aan het spelen is met haar vriendjes zijn al jaren stil gelegd. Drukke levens en werk is een rol gaan spelen en andere interesses van het zusje waardoor Beer zijn sociale leven ook een knauw heeft gekregen. Ik besef me dat nu dus dagelijks dat hij die koffie dates erg mist samen met mij. Of hij beseft zich dat hij ook ouder is geworden en verdrietig wordt van wat eens was. Ik ook trouwens. Gelukkig heeft hij de vele foto’s van alle leuke uitjes en bezoekjes nog en zwaaien we vrolijk naar het oude huis van die en die en zeggen we samen :”tot de volgende keer”!