Beers wereld: Bang van ziek zijn

Beer heeft een carrière achter de rug van veel ziek zijn. Toen hij een maand of acht was kreeg hij nare pijnlijke oorontstekingen met lijmoren. Het was zo erg dat hij door een KNO arts gezien moest worden die van alles probeerde om de oren pijnvrij te krijgen. Buisjes en later twee keer een mega schoonboor operatie waarbij hij twee tot drie uur per keer onder het mes ging. Na de oren volgden zijn longen met vele nieuwe ziekenhuis opnames, longonderzoeken en veel koorts en medicijnen. 

Het is dan ook niet zo gek dat Beer bang is geworden van ziek zijn. Ziek zijn betekent dat je van huis weg bent, in een vreemd bed moet liggen en dat je hele schema dus in de war raakt. Ziek zijn is stom. Ziek zijn is voor het zusje meestal fijn. Lekker hangen op de bank met TV en Iphone. Gelukkig is Beer bijna nooit meer ziek, behalve dat hij af en toe wat verkouden is. Ik voel dan gelijk een onderbuik gevoel van angst dat het gelijk weer een EHBO bezoekje kan gaan worden, maar tot nu toe gaat het goed (afkloppen). 

Beer was de afgelopen week niet lekker. Van erg verkouden tot grieperig, hij schreeuwde bij het zien van de oorthermometer “niet ziek!!!” en hoopte daarmee dat hij gewoon naar school of stage mocht gaan. Bij het zien van de paniek in zijn ogen maakte ik weer een afweging en besloot hem niet af te melden maar gaf wel aan dat hij zich niet lekker voelde. Ik gaf extra paracetamol wat hij met een vies gezicht toch doorslikte en ik hoopte op een goede uitkomst. Tussendoor hoorde ik enorm veel lawaai uit zijn kamer komen. Het windorgeltje leeft gelukkig nog net maar er werd hard tegenaan geslagen door Beer. Het slaan op de mini Ipad vond ik een minder goed idee dus daar heb ik wat van gezegd op een boze toon zodat het misschien indruk zou kunnen maken. 

Toen hij mij voorzichtig een tik wilde geven op mijn arm schrok ik wel een beetje. De zachtaardige lieve Beer, nu ineens een agressieve moordlustige Beer? Angst kan een loopje nemen met me dus ik besloot niet gelijk in paniek te gaan raken, maar ik keek het nog maar even aan. En gaf een extra vies bosbessen kauw paracetamolletje, als straf. Gisteren, in zijn kamer zat een bleke Beer mij angstig aan te kijken. Ik maakte 3 rijstwafels klaar met witte chocopasta en zag toen dat er kots aan een vaatdoek zat die in de gootsteen lag. 

Weer naar zijn kamer terug zag ik dat Beer heeft moeten kotsen vanuit zijn hoogslaper tegen de muur, op de grond en de gordijnen. In de badkamer lagen 2 handdoeken waarmee hij het ergste had willen schoonmaken. “Niet ziek! Naar stage!” hoorde ik Beer zeggen terwijl ik hem onder een warme douche zette. De wanhoop was van zijn gezicht af te lezen en ik besloot dat het genoeg was geweest. Ik vertelde hem dat hij die dag een dagje thuis zou blijven bij mij. Even rust, is niet erg. Beer keek me aan en zei met zijn lage stem “Ja”.  Toen hij hoorde dat hij bij de HEMA een cijferkaarsje mocht uitzoeken klonk hij al vrolijker. We hebben best veel dingen gedaan,  maar ik zag dat hij steeds meer opknapte. Zo was ziek zijn toch niet zo erg en vandaag is hij gewoon weer lekker naar school.