Ambulance bezoek – gastblog van Mariska van Gennep

Verleden week zag Sjonny op TV een hulpmiddel wat hem zeer geschikt leek. De Sarah. Hij vroeg thuiszorg of ze deze voor hem wilden bestellen. Via de dame van WMO kregen we een email, dat Sarah niet kon en dat hij wel Bea kon krijgen via de uitleen. Binnen twee dagen was het geregeld en Bea kwam thuis.

Ongeval?

De volgende dag gaat één van de verpleegkundigen van thuiszorg met Sjon Bea testen. Dat liep bijna fataal af. Bea is namelijk een vrij ‘aftands’ hulpmiddel met stangen en een stoeltje die je handmatig moet verzetten. Bovendien past Bea niet onder Sjon’s douchestoel en daar gaat het mis. Hij kan zijn voeten niet goed neerzetten en de stang niet goed pakken. Hij kan zich nog net afzetten om een diepe val te voorkomen. De verpleegkundige kon er niet tegen grijpen. Hij komt gelukkig met de schrik vrij en eind goed al goed.

Ruilen

Na een aantal mailtjes, appjes en telefoontjes wordt deze week Bea toch omgeruild voor Sarah. Hier kan Sjon wat makkelijker op gaan zitten. Alleen in de unit is het toveren met de (krappe) ruimte om Sjon van bed naar douchestoel te brengen, verder is het goed te doen.

Centrale Huisartsen Dienst

En dan zitten we met zijn drieën op een avond in de woonkamer. We hebben eerst met zijn allen een spelletje gedaan en we zijn met zijn drieën beneden gebleven. Sjon, Veerle en ik. Veerle pakt een paar paaseitjes en ook ik eet er stiekem van mee. Veerle vraagt zich af wat de vulling is van de eitjes, ze heeft een keer van hazelnootvulling een dikke lip gehad. We vermoeden dat één soort wel deze vulling heeft en na een half uur krijgt ze het benauwd. Ik zie haar gezicht opzetten en witter worden. Ik vertrouw het niet en wil de Centrale Huisartsen Dienst (CHD) bellen. Ze vraag me nog even te wachten, maar ik wil niet dat ze straks zo naar bed gaat. Dat ziet Veerle zelf ook in en ik bel CHD. Een vriendelijke dame vraagt me de situatie uit te leggen en dat doe ik. Dan krijg ik de mededeling dat het standaard protocol voor dit soort reacties bestaat uit een ambulance sturen. Ik vind het wat heftig en tegelijkertijd ook heel prettig, dat er adequaat gereageerd wordt. Binnen een kwartier staat de ambulance (zonder sirene op ons verzoek) er. Inmiddels heb ik de buren geappt dat de ambulance voor Veerle komt en niet voor Sjon.

Onderzoek

De verpleegkundigen komen binnen en Veerle krijgt een klemmetje om de vinger om zuurstof te meten, een band om de arm voor de bloeddruk en plakkers op het lijf voor de hartslag. Ze reageert overal goed op, dat wil zeggen, ze heeft voldoende zuurstof, een goede hartslag en idem bloeddruk. Ze is nog wel wat benauwd in haar keel. Waarschijnlijk, omdat Veerle al een immuun therapie volgt voor een allergie, reageert haar lijf niet heel heftig, is de verwachting van de verpleegkundigen. Ze kijken het een poosje aan, registeren alles van het bezoek in de laptop en dan vertrekken ze weer. Zonder Veerle, ze mag thuisblijven. Wel wordt ons op het hart gedrukt om haar op meer allergieën te laten testen. We bellen direct naar de huisarts de volgende dag!

Mariska van Gennep is 50 jaar en getrouwd met Sjonny. Samen hebben zij drie kinderen (Marleen, 22 jaar, Veerle, 20 jaar en Hendrik, 16 jaar) en wonen zij in Assen. Sjonny heeft de diagnose ALS gekregen. Wat dit voor Mariska en haar gezin betekent, lees je in haar blog.

* In verband met privacy zijn alle namen gefingeerd behalve die van Sjonny en Mariska.

bron: gezondheidenco.nl