Als mijn vader vertelt: ‘onvergetelijke herinneringen’

Mijn zussen en ik worden nog steeds dagelijkse aangesproken over onze deelname aan ‘Onvergetelijke Herinneringen’. We krijgen echt heel veel complimenten en iedereen is ontroerd door mijn – met Willeke dansende – vader. Dat is voor ons natuurlijk sowieso onvergetelijk. Jammer alleen, dat we papa elke dag opnieuw moeten helpen herinneren…

De dag na de uitzending is mijn broer bij hem op de koffie geweest en natuurlijk begon hij over de uitzending. Papa wist het pas, nadat mijn broer via uitzending gemist de uitzending had laten zien. Papa begreep er niets van. “Hoe weet jij dat nou?”, vroeg hij. Hij heeft totaal geen notie gehad, dat we op tv te zien waren…

Toen papa op maandagochtend , tijdens het rondje met zijn hond, een kennis tegenkwam wist hij het weer niet. Van hem hoorde hij ‘opnieuw’ dat hij tijdens de uitzending zelfs nog een dansje had gemaakt met niemand minder dan Willeke Alberti. Papa was stomverbaasd geweest..

Op dinsdag heb ik – toen hij het zich weer niet herinnerde – de link naar de uitzending in zijn telefoon gezet. Toen ik weer naar huis ging, heb ik de uitzending voor hem gestart en aan het eind van de dag heeft een thuiszorgmedewerkster dat nog eens gedaan. ‘s Avond belde papa me om te zeggen dat hij zo genoten had.

Woensdag was ik al weer vroeg bij papa omdat we een interview met RTV Nieuws hadden. Toen ik binnen kwam was net de thuiszorg weg en zat papa (alweer) naar de uitzending te kijken.  Hij begroette me met: “Ohh Mallijn, wat ben ik er toch blij mee! Wat was het leuk! Wat hebben we gelachen, hè ?!” Hij straalde terwijl hij dat zei.

Op de een of andere manier ziet papa blijkbaar alleen zichzelf nog en niet de 6 andere heftige portretten die in de uitzending te zien waren. Ook hoort papa niet meer wat wij in zijn portret over hem zeggen. En sommige vragen vonden wij eerlijk gezegd best heftig om voor de camera te moeten beantwoorden. Want wat als papa dat zou horen? Zou hij daar niet verdrietig van worden?

We hebben ons duidelijk helemaal voor niets druk gemaakt. Voor papa was Onvergetelijke Herinneringen gewoon een hele geslaagde avond…

Een ding wil ik toch nog kwijt. Met hoeveel liefde wij ook voor papa zorgen, de reden waarom we dat (moeten) doen is natuurlijk verschrikkelijk. Elke vorm van dementie is in wezen mensonterend en verschrikkelijk! Ik sta nog steeds vierkant achter mijn bewering in het voorgaande filmpje: Ik hoop dat er genoeg geld komt om een medicijn uit te kunnen vinden. Misschien is dat te laat voor mijn vader maar laat het dan in godsnaam op tijd zijn voor alle generaties na hem.

Ook al was de uitzending bijna 2 weken geleden, je kunt nog steeds donateur worden van Alzheimer Nederland. Als je het al niet bent, doe het dan asjeblieft alsnog. 1 op de 5 mannen en 1 op de 3 vrouwen krijgen momenteel een vorm van dementie. Realiseer je je bij die cijfers dat ook jij binnenkort iemand in je nabije omgeving zal hebben die aan dementie lijdt? Geloof me, dat wil je niet. Er moet snel een oplossing komen!

Klik daarom nu op DEZE LINK en word donateur. Samen kunnen we dementie stoppen.