
Aletta blogt over haar zorgintensieve kinderen: Vakantie
De jongste heeft de komende twee weken vakantie. Even geen Mekkie, geen patatlucht om haar heen. Gewoon, vakantie.
Het lag in de bedoeling dat zij nu met vader, broers en zus naar Spanje zou vertrekken maar corona heeft roet in het eten gegooid en vader is niet gekomen met alternatieven.
Een dagje lekker treinen zoals vroeger deden met de tienertoer zit er ook bijna niet in. Een oplettende kaartjesknipper zal haar eruit mogen zetten als ze voor de lol naar Amsterdam wil. Of Groningen. Of Leeuwarden.
Onze regering heeft het wat betreft donders goed voor elkaar. Of moet ik zeggen het RIVM? Want dat zijn degenen die politieke beslissingen nemen vandaag de dag. Hoezo vrijheid??
Ik kan die Van Dissel echt niet meer zien of horen. Maar dat terzijde.
Afijn, ik heb haar gisteren gezegd dat ze wat mij betreft gewoon met de trein mag, dat ze mag hangen in het park met haar vrienden en dat het strandje ook nog een leuke optie is.
Online schildercursus
Gisterochtend begon dus het feest.
“Mam, wat kan ik doen? Ik verveel me.”
“Ga je naar je zus, die is ook vrij….”
“Naaaaa, geen zin in.”
“Ga je die online schildercursus doen die ik laatst gekocht heb.”
Dat bleek een goed idee, niet wetende dat dit kind met het verkeerde been uit bed was gestapt.
“Waar zijn de kwasten? Wie koopt er nu zulke kwasten??? En waar kan ik papier vinden? Kun je even helpen want JIJ hebt die cursus gekocht en ik kan het linkje natuuuuuuurlijk niet vinden…”
“Zet alsjeblieft je koptelefoon op, ga muziek luisteren en schilderen!”, riep ik haar toe.
De koptelefoon ging op en ze begon heftig te schilderen.
Na vier mislukte pogingen werd het dan eindelijk stil.
Dat duurde welgeteld een half uurtje. Toen was ze het zat.
“Mam, ik ga met Shayenne naar de stad.”
Ik stond op vanachter mijn werk, liep naar haar toe en bekeek wat ze tot nu toe had gefabriceerd.
Een groen geslachtsdeel pronkte op het papier.
“Wat is dat nou, Evelien???”
“Nou, dat is het. K*t. K-vakantie, K-thuis, K-schildercursus waar je toch niks aan hebt”.
Dat belooft nog wat de komende twee weken minus 1 dag……
Dit verhaal van sneue verveelde kinderen verhaal past helemaal niet in de mantelzorg. Als je kinderen op de wereld zet is gewoon je ouderlijke verplichting om deze kinderen zo goed mogelijk te beschermen, aandacht te geven en op te voeden.
Het zal toch iets met de overvloed, opvoeding en deze tijd te maken hebben want ik heb me vroeger nooit een seconde verveeld.