Adelheid: No 82|#MAM #ZOEKEN

Maandagochtend. Ik ben op fotojacht. Ik geef het eerlijk toe. Ik doe het voorzichtig, niet radicaal. Ik keer geen dozen om, ik blader met dezelfde tederheid als altijd door je boeken, maar ik voel honger, dat kan ik niet ontkennen. Honger naar beelden van jou toen je jong was. Toen je je grote liefde –mijn vader- ontmoette. Fotobeelden van jou met je ouders, -als die beelden bestaan-, en van je jongste zus Adele, mijn lievelingstante.
Jij Mam, schuifelt heel traag door de kamer vandaag. Het is warm, je puft een beetje en trekt alle kleding van de haakjes in je kast. Daarna veeg je met een paar bewegingen de opgevouwen vestjes, truitjes, shirtjes van de planken. Dat is zo’n mooi gezicht dat ik steeds even stop met m’n fotojacht en naar je handeling kijk alsof ik in een bioscoop zit. Een film in slomotion. Je fragiele rug naar me toe, je rechterhand die de kastdeur vasthoudt voor stabiliteit, en je ferme linkerarm –je bent linkshandig- steek je de kast in, plant je hand achter de stapeltjes truitjes, en veegt ze met 1 zwaai naar buiten. Alles fladdert de kast uit en landt aan je voeten. Je geniet zichtbaar, je grinnikt en draait kort je ogen naar me toe om je geluk te delen. En op naar de volgende plank. Ik zit achter jou op de grond naast je bed, inmiddels tussen de truitjes, en vind in ‘De kleine atlas’ deze foto. Ik laat hem aan je zien. ‘Och, Theodorus’, zeg je meteen. Dan stromen de tranen uit je ogen en zeg je hartverscheurend snikkend, ‘ik zoek maar en zoek maar en zoek maar en kan hem nergens vinden’. Je zakt langzaam naar de grond. Ik ben stil. Kan geen troostend woord vinden. Begraven tussen je kleding ga ik naast je liggen.