Herkenbaar. Toen het bijna niet meer te houden was met mijn vader in de thuissituatie, riep de zorg altijd  tegen mij dat ik als mantelzorger vooral grenzen moest aangeven. Als ik dat dan deed reageerde men bozig, kortaf of helemaal niet. Waarom? Omdat het hen niet uitkwam. Dat kan natuurlijk, zij hebben het ook te druk, maar zeg het dan niet. En exact dat vertelde ik ze dan, niet meteen maar op een later tijdstip. Ze begrepen het en deden daarna weer even meer hun best om mij niet als eerste te vragen.