5 december

5 December

door Carlo van der Vegt

De klok tikt door, de tijd verstrijkt.
Haast weer een jaar verstreken.
De maand december is de maand,
waar naar vooral door kinderen,
elk jaar wordt uitgekeken.

De dagen duren minder lang.
De zon zal nauwelijks schijnen.
De buitenwereld lijkt verborgen,
in elk geval tot aan de morgen,
achter de vaal geworden woonkamer gordijnen.

Heel veel gordijnen zijn al dicht,
bij het verzorgingshuis.
Oma’s raam is nog verlicht,
De boodschap: Ik ben thuis.
Oma in haar eigen stoel,
verzonken in gedachten.

Het is voor het eerst dit jaar
dat er geen pakje is voor haar.
Kan zij nog iets verwachten?
Dan word er op de deur geklopt.
Ze ziet haar vroegere buurvrouw staan!
Met een kopje koffie en een amandelbroodje!
Even knuffelen met elkaar…
Beiden ontroerd, heel even maar.
Dan zegt ze:” Ach wat leuk…
een Sinterklaascadeautje!”

Een klein maar liefdevol gebaar…
Even aandacht voor elkaar….
De ander hiermee laten weten:
Ik ben je nog niet vergeten.
Doe dat zo nu en dan eens even.
Het geeft hoop en hoop doet leven!